ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ: ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΡΦΕΑΣ

Δείτε απο την: ΕΡΤ - Ψηφιακό Αρχείο   - ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΟ (ΙΣΤΟΡΙΚΟ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ)

ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ: ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΡΦΕΑΣ

Δείτε το επεισόδιο αυτής της σειράς:
«ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΡΦΕΑΣ - ΗΡΩΕΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ», 
που αναφέρεται στους ήρωες ευεργέτες, σοφούς, κατόχους μυστηρίων και ευεργέτες της ανθρωπότητας,αξίζει...
http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=33105&tsz=0&act=mMainView 

Η ιστορία του δονητή+Περί Ολίσβου Πόνημα

Το να βρεις την λεπτομερή ιστορία της ανθρώπινης σεξουαλικότητας είναι πολύ δύσκολο. Το μόνο σίγουρο είναι πως τα ερωτικά "παιχνίδια" ηδονής ανακαλύφθηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια...

Αρχαία Ελλάδα

Ο πρώτος δονητής έχει αρχαία Ελληνική καταγωγή όπου οι έμποροι πωλούσαν κάτι,
ονομαζόμενο όλισβος.    Η πρώτη γραπτή αναφορά για didlos γίνεται στην αρχαία Ελλάδα.
Η Μίλητος, Ιωνική αποικία στη Μικρά Ασία, παράγει και εμπορεύεται τον όλισβο. ...
"olisbos".   
The artificial penis (the olisbos, or baubon) was well known to the Greeks and is described by Herondas. — Studies in the Psychology of Sex, Volume 2 Sexual ... 
Φτιαγμένο από πέτρα, δέρμα και σε μερικές περιπτώσεις ξύλο.  Αγοραζόταν και χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά από ελεύθερες γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα αλλά τώρα χρησιμοποιείται και από τα δύο φύλα.  Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιόταν για τις "υστερικές" γυναίκες της εποχής.
Aπό την εποχή του Iπποκράτη ως τη δεκαετία του 1920, οι γιατροί ανακούφιζαν τα συμπτώματα των υστερικών γυναικών μαλάζοντας με το χέρι τα γεννητικά τους όργανα μέχρι να φθάσουν σε οργασμό και ο δονητής, αρχικά, εμφανίστηκε ως ένα ηλεκτρομαγνητικό ιατρικό όργανο που ανταποκρινόταν άμεσα σ' αυτού του είδους τη θεραπευτική αγωγή.

O'lis'bos 
Ancient Greek dildo made of soft leather or wood.
Popular with women of antiquity. They're mentioned as early as the 3rd century BCE and the city of Miletus was famous for making fine olisboi, among other things, which its merchants traded around the Mediterranean. A play from those times begins with a woman asking a friend to lend her her prized olisbos.
This text is fragmentary though and possibly part of Aristophanes' Thesmoforiazousae but I don't believe it's been positively dated or attributed. JudyT identifies the earliest reference as being in line 109 of Lysistrata.
The material they were made of required lubrication, for which purpose olive oil was commonly used. Obviously, being of wood or leather, they weren't up to modern comfort standards but given the disregard of many societies of the time toward a woman's needs, they were probably still better than Dear Hubby, judging by the demand for them.

Αργότερα...

Όταν το εργαλείο ηδονής έφτασε στην Ιταλία... Οι Ρωμαίοι/Ιταλοί για να το κάνουν πιο απολαυστικό έβαζαν και λάδι ελιάς πάνω στο εργαλείο για να γλιστράει κάνοντας το έτσι πιο ευχάριστο στην χρήση αν και δεν ήταν τόσο εύχρηστο λόγω υλικών κατασκευής και σχήματος.
Οι Ιταλοί το αποκαλούσαν "Diletto" από την λέξη Delight.

 Victorian Era

O δονητής, που εφευρέθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1880, υιοθετήθηκε με ενθουσιασμό στις αρχές.   Ήταν γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα όταν ο κόσμος γνώρισε τον πρώτο λαστιχένιο δονητή.
Ήταν πολύ πιο ευχάριστος και ήταν κάτι σαν ζωοδότης.


Στις αρχές του 20ου αιώνα οι δονητές έκαναν την εμφάνιση τους και στον ερωτικό κινηματογράφο.

Περί Ολίσβου Πόνημα του ειδικού σεξολόγου: Dr Aparadektos Οι ένδοξοι πρόγονοί μας, υπήρξαν οι πρώτοι κατασκευαστές ποιοτικών ερωτικών βοηθημάτων με την μορφή φαλλικών συμβόλων.  Εμείς, οι ανάξιοι απόγονοι, δεν κατασκευάζουμε μα εισάγουμε.  Και σαν να μη φτάνει αυτό, δεν καταφέραμε ούτε ένα αξιοπρεπές όνομα να δώσουμε στα σύγχρονα ερωτικά βοηθήματα.  Αναφερόμαστε σε αυτά και τα αποκαλούμε όλα δονητές.   Αίσχος.
Οι Ρώσοι τα ονομάζουν με τρόπο τεχνοκρατικό «φαλλικούς απομιμητές».   Οι Ισπανοί, πιο ποιητικοί,  τα λένε «παρηγορητές» (consolador). Οι αγγλόφωνοι είναι – όπως όλοι οι βάρβαροι – περιγραφικοί και τα φωνάζουν  ντίλντο (dildo).   Όμως  η επίσημη ονομασία παγκοσμίως – μικρή αναγνώριση στη συνεισφορά της κλασσικής Ελλάδας - είναι η λέξη Όλισβος (olisbos), ή Όλισθος (olisthos).   Ο μεν όλισβος παραπέμπει στην διείσδυση ο δε όλισθος στην ολίσθηση και ο νοών, … καλά να πάθει. 
Εμείς – για οικονομία – θα χρησιμοποιούμε τη λέξη όλισβος για όλα τα ερωτικά βοηθήματα, ακόμα και για εκείνα που σκοπό έχουν την δια της ολισθήσεως ικανοποίηση, … και η θεά Αφροδίτη ας μας συγχωρέσει.  Αμήν.
Όλισβος ονομάζεται το εργαλείο εκείνο που αντικαθιστά το μαραφέτι που λείπει (ναυτικός – οδοιπόρος – χαμένο κορμί), ή το μαραφέτι  που πάσχει από αφλογιστία / κοκορογαμία / μαλθακότητα (χαλβάς, πρόωρος εκσπερματιστής, ανίκανος) ή το μαραφέτι που δεν προσφέρεται (ποιος τη γαμεί αυτή).  Με αυτή την έννοια ο όλισβος είναι ένας «αντικαταστάτης».  Όμως δεν είναι μόνο αυτό.   Η προσφορά του ολίσβου είναι σημαντικότατη ακόμα και όταν καλείται να «προσθέσει αξία» στην συνουσία και όχι να αντικαταστήσει το φαλλό.  Με αυτή την έννοια ο όλισβος είναι «ενισχυτής».   Ανάμεσα στα προσόντα του συγκαταλέγεται η μη μετάδοση ασθενειών  (με την προϋπόθεση να πλένεται πριν και μετά τη χρήση), η προθυμία και η διάρκεια (με την προϋπόθεση πως η μπαταρίες είναι αλκαλικές) και η 24ωρη προσφορά (αρκεί να μην τον έχει δανειστεί άλλο μέλος της οικογενείας).
 Όλισβοι υπάρχουν πολλών ειδών - ο καθείς στο είδος του – και  καλύπτουν πολλές και διαφορετικές ανάγκες.  Προσφέρονται δε για όλα τα βαλάντια.  Υπάρχουν φτηνιάρικοι πλαστικοί  για την πλέμπα (made in China) και πολυτελείας για κολωνακιώτισες   (alta moda  με υπογραφή επώνυμου οίκου μόδας).  
Καταλήγουμε άρα στο υγειές συμπέρασμα πως ο όλισβος  είναι ακαταμάχητος ως «αντικαταστάτης»  απαραίτητος ως «ενισχυτής» και χρησιμότατος ως «παρηγορητής».
Διακόπτουμε για διαφημιστικό μήνυμα.Είναι ο εραστής σας «τοσοδούλης» και νιώθετε ένα κενό;   Αγοράστε  όλισβο έξτρα έξτρα λάρτζ και βολευτείτε.   Είναι ο εραστής σας  «προκισμένος» και λόγω μεγέθους ακατάλληλος για εξάσκηση οθωμανικού δικαίου;  Μην ξεσκίζεστε αδίκως. Αγοράστε τον ειδικό πρωκτικό όλισβο και  ανακουφισθείτε.  Θέτε διπλή διείσδυση (παρτουζίτσα) μα ντρέπεστε να το ζητήσετε απ΄ το Μάκη και τον Κώστα;  Μην εκτίθεσθε.  Αγοράστε όλισβο διπλής διεισδύσεως και απελευθερωθείτε.  Είστε ολίγον γκέϊ αλλά δε το ξέρει η μαμά σας.  Μη τρέχετε στο Ζάπειο νυχτιάτικα – που είναι επικίνδυνο με ψηλά τακούνια – αγοράστε όλισβο στα μέτρα σας κι αφήστε τα τεκνά στις μούντζες.  Ο Μήτσος δεν ασχολείται με την κλειτορίδα σας;   Μην υποχρεώνεσθε αδίκως.  Πάρτε όλισβο με ειδικό αξεσουάρ.   Ο Λάκης δεν βρήκε το σημείο τζί;   Χέστε τον!  Πάρτε όλισβο ειδικά στραβωμένο και  όλα θα πάνε καλά.Τέλος διαφημίσεων.
Επιτρέψατέ μου να σας ομολογήσω πως οι διαφημίσεις αυτές  με έπεισαν ότι, ο όλισβος υπερέχει του «εργαλείου» το οποίο αντικαθιστά. 
Ας επιστρέψουμε λοιπόν στην επιστημονική μας μελέτη, και ας δούμε τα υλικά από τα οποία   κατασκευάζονται οι όλισβοι, τα οποία είναι πολλά και διάφορα.  Οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει ολίσβους από πέτρα, μάρμαρο, ξύλο, πηλό και δέρμα.  Λέγεται πως οι Αιγύπτιοι κατασκεύαζαν ολίσβους από πάπυρο και οι Κινέζοι από ριζόχαρτο.  Αργότερα τους αντικατέστησαν με ανθεκτικότερα υλικά όπως  κέρατα ταύρου και κόκαλα γελάδας. Αλλά  η εβραϊκών συμφερόντων εταιρεία  «ταμπάξ»,  έκλεψε την ιδέα του χάρτινου ολίσβου και έφτιαξε ταμπόν.    Στις αρχές του περασμένου αιώνα, κατασκευάσθηκαν μαραφέτια από κερί, καουτσούκ και pvc ενώ συγχρόνως ανακαλύφθηκε και η περιβόητη δόνηση.  
Το τέλος του ίδιου αιώνα προσέφερε νέες αισθησιακές συγκινήσεις από ανοξείδωτο ατσάλι, γυαλί πυρέξ, σιλικόνη αλλά και εξωτικά υλικά όπως το σάιμπερσκίν.    Τελευταία μόδα είναι οι διάφανοι όλισβοι και εκείνοι που μοιάζουν με γυναικολογικά εργαλεία.        Αλλά η μόδα έτσι ήταν πάντα.  Αντιαισθητική.
Πάντως, το γεγονός πως όσο περνάνε τα χρόνια τόσο περισσότερες ανέσεις προσφέρονται για να γίνει κανείς μαλάκας δεν σημαίνει πως στα παλιά τα χρόνια τα πρόστυχα δεν υπήρχαν μαλάκες.  Αντίθετα.   
Παρότι,  από αρχαιοτάτων χρόνων,  ο όλισβος χρησιμοποιείτε από δύο φύλλα (το θήλυ και το τρίτο),  η τεχνολογική του ανάπτυξη οφείλετε -  πρέπει να ομολογήσουμε - στις κυρίες.  
Αφενός επειδή ως αγοραστικό κοινό είναι πιο απαιτητικές, αφετέρου επειδή εκείνες βρήκαν τον τρόπο να απαιτήσουν ολίσβους  και  να νομιμοποιήσουν τον αυνανισμό  με συνταγή γιατρού.   Από την εποχή του Ιπποκράτη, οι αγάμητες και οι κακογαμημένες είχαν εφεύρει ένα ευφυέστατο κόλπο.  
Την γυναικεία υστερία.  Τα συμπτώματα ήταν δήθεν νευρικότητα, φαντασιώσεις, κρίσεις λιποθυμίας κλπ.  
Η θεραπεία απλουστάτη.   Οι γιατροί ανακούφιζαν τις υστερικές  μαλάζοντας με το χέρι ή με βοηθήματα (ολίσθους) τα γεννητικά όργανα μέχρι η ασθενής να φτάσει σε οργασμό.    
Έτσι, και οι γιατροί έβγαζαν το μεροκάματό τους, και οι κυρίες είχαν τον οργασμό τους.   Υπήρξε μία εποχή που όλες οι αγάμητες υπέφεραν από κρίσεις υστερίας προκειμένου να εξασφαλίσουν τον οργασμό τον επιούσιο….  
Εννοείτε πως για την υστερία αυτού του είδους δεν υπήρχε θεραπεία παρά μόνο προσωρινή ανακούφιση.  
Καμιά κυρία δεν ήταν χαζή να γίνει καλά.   Το ιστορικό αυτό γεγονός αποδεικνύει πως η γυναίκα είναι ζώον ιδιαιτέρως κοινωνικό, αφού ακόμα και για να αυνανιστεί θέλει παρέα (έστω και γιατρού).
Όμως αυτά τα καθίκια οι τεχνοκράτες, εφηύραν τον δονητή.   Δηλαδή, έναν όλισβο  που δονείτε και πάλλεται,  με αποτέλεσμα οι μεν γιατροί να μείνουν άνεργοι οι δε μαλακισμένες να το κάνουν μόνες τους.   Έα τόσο δα (ή κάπως μεγαλύτερο …. ) εργαλείο, αντικατέστησε τα μαγικά χέρια του θεράποντος.    
Έκτοτε οι κρίσεις υστερίας μειώθηκαν, οι γιατροί αναγκάστηκαν να ζητούν φακελάκια για να αντικαταστήσουν το χαμένο εισόδημα,  και ο μπακάκος (μπακάκος ο: μεγάλο φαρμακείο) έγινε πλούσιος.
 Βλέπουμε λοιπόν πως ο δρόμος που έχει διανύσει ο όλισβος από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα είναι μακρύς και ένδοξος.   Από τις φαλλικές απομιμήσεις που προσέφεραν αντικαταστάτη στα μοναχικά γαμήσια, μέχρι τους δονητές διπλής διείσδυσης με προσομοιωτή εκσπερμάτισης και ακροποσθία, έχουν περάσει πολλά χρόνια και ακόμα περισσότεροι οργασμοί.  Από τη μυτερή πέτρα, το σκουπόξυλο και γενικά κάθε τι που προσφερόταν για διείσδυση μέχρι τους δονητές τρίτης γενιάς έχουν περάσει σχεδόν όλα τα  αιδοία  που κατοίκησαν τον πλανήτη.
Σημαντικότατη υπήρξε και η προσφορά της Ανατολής.   Τα κινέζικα ντίλντο (μπαλίτσες δεμένες με κλωστή) είναι μπεστ σέλλερ ακόμα και  στις μέρες μας.  Και όμως.  Το βατικανό καταδικάζει τη χρήση των ολίσβων  διότι ως φαλλικά σύμβολα είναι ειδωλολατρικά.   Η ορθόδοξη εκκλησία δεν παίρνει επίσημη θέση και ενδεχομένως να τα υποστηρίζει κρυφίως μια και βοηθούν – έτσι νομίζουν – στην αποφυγή του αμαρτωλού προγαμιαίου πηδήματος.   
Το ισλάμ καταδικάζει οτιδήποτε έχει σχέση με το σχήμα του φαλλού, γκρεμίζει ακόμα και κτίρια που θυμίζουν φαλλό, με αποτέλεσμα οι γυναίκες τους να χρησιμοποιούν ως όλισβο οτιδήποτε βρεθεί μπροστά τους.   Αγγούρια, ραπανάκια, καρότα,  λουκάνικα, λυκόσκυλα, κατσαβίδια κλπ.
Κλείνοντας την σύντομη αυτή επιστημονική (και πάει και στοίχημα) μελέτη, θα θέσω ένα φιλοσοφικό ερώτημα.  
Σήμερα που υπάρχουν ερωτικά υποκατάστατα για όλα τα φύλα (όλισβοι χάϊ τεκ, φουσκωτές γυναίκες και άνδρες, αιδοία σιλικόνης, συσκευές πεολειξίας κλπ)  υπάρχει κίνδυνος  η συνουσία να αντικατασταθεί από τα υποκατάστατα;
 Η γνώμη του γράφοντος είναι πως «όχι δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο».  
Οι όλισβοι μπορεί να γαμούν καλύτερα, αποτελεσματικότερα και σιγουρότερα, αλλά δεν έχουν εισόδημα.   
Οι δε φουσκωτές γκόμενες μπορεί να είναι πιο πρόθυμες και λιγότερο γκρινιάρες αλλά δεν προσφέρονται για φιγούρα (ρε μήτσο ξέρεις πια γαμάω αυτές τις μέρες…) στους φίλους.

Ακατάλληλο για καρδιακούς - Ρίτσος

Linda L  (στόν Ινδικό Ωκεανό)από  Hegre

• Θέλω να περιγράψω το σώμα σου. 
• Το σώμα σου είναι απέραντο. 
• Το σώμα σου είναι ένα λεπτό ροδοπέταλο σ' ένα ποτήρι καθαρό νερό. 
• Το σώμα σου ένα άγριο δάσος με σαράντα μαύρους ξυλοκόπους. 
• Το σώμα σου βαθειές νοτισμένες κοιλάδες πριν βγει ο ήλιος. 
• Το σώμα σου δυό νύχτες με καμπαναριά, με διάττοντες και μ' εκτροχιασμένα τραίνα.
• Το σώμα σου ένα ημίφωτο μπαρ με μεθυσμένους ναύτες και καπνέμπορους· χτυπάνε στράκες, σπάζουν ποτήρια, φτύνουν, βλαστημούν. 
• Το σώμα σου ένας ολάκερος στόλος υποβρύχια, θωρηκτά, κανονιοφόροι· θορυβώδεις άγκυρες ανεβαίνουν· τρέχουν νερά στο κατάστρωμα· ένας μούτσος πηδάει απ' το κατάρτι στη θάλασσα. 
• Το σώμα σου πολύφωνη σιωπή σκισμένη από 5 μαχαίρια, 3 ξιφολόγχες κ' 1 σπαθί. 
• Το σώμα σου μια διάφανη λίμνη, στο βυθό της φαίνεται η λευκή βουλιαγμένη πολιτεία.
• Το σώμα σου ένα τεράστιο ακάθεκτο χταπόδι μες στη γυάλα του φεγγαριού με ματωμένα πλοκάμια πάνω απ' τις φωταγωγημένες λεωφόρους, όπου το απόγευμα πέρασε αργόπρεπα η κηδεία του τελευταίου αυτοκράτορα.
• Πολλά λουλούδια πατημένα μένουν στην άσφαλτο βρεγμένα με βενζίνη. 
• Το σώμα σου ένα παλιό μπορντέλο της οδού Προαστίου με γριές πουτάνες, βαμμένες με λιπαρά φτηνά κραγιόνια· φοράνε ψεύτικες μακριές βλεφαρίδες· είναι και μια νεαρή πρωτόπειρη, ηδονίζεται μ' όλους τους πελάτες, αφήνει τα λεφτά στο κομοδίνο της, ξεχνάει να τα μετρήσει. 
• Το σώμα σου είναι ένα ρόδινο μικρό κορίτσι· κάθεται κάτω απ' τη μηλιά και τρώει μια φέτα φρέσκο ψωμί και μια κόκκινη αλατισμένη ντομάτα· κάθε τόσο χώνει κ' ένα άνθος της μηλιάς στα στήθη της. 
• Το σώμα σου ένα τζιτζίκι στ' αυτί του τρυγητή, ρίχνει μια σκιά μενεξελιά στον μελαμψό λαιμό του και τραγουδάει μονάχο του όσα δεν μπορούν να πουν όλα μαζί τα σταφύλια.
• Το σώμα σου είναι ένα ξάγναντο μεγάλο αλώνι στην κορφή του λόφου έντεκα ολόλευκα άλογα αλωνίζουνε τα στάχυα της Γραφής· χρυσάφι τ' άχυρα καρφώνουνε μικρούς καθρέφτες στα μαλλιά σου και λαμποκοπούν τα τρία ποτάμια όπου μεγάλες μαύρες αγελάδες με αδαμάντινα στέμματα σκύβουν, πίνουν νερό και κλαίνε. 
• Το σώμα σου είναι απέραντο.
• Το σώμα σου απερίγραπτο· Και θέλω να το περιγράψω, να το κρατήσω πιο σφιχτά στο σώμα μου, να το χωρέσω και να με χωρέσει.

Γιάννης Ρίτσος

Η Αμερική ανακαλύφθηκε από Μινωίτες Θαλασσοπόρους

ΝΕΑ ΘΕΩΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΡΕΤΑΝΟ ΓΚΑΒΙΝ ΜΕΝΖΙΣ

 «Οι Μινωίτες ανακάλυψαν την Αμερική 3.700 χρόνια πριν από τον Κολόμβο», υποστηρίζει Βρετανός συγγραφέας και αντιπλοίαρχος σε υπό έκδοση βιβλίο, που ήδη συναντά αντιρρήσεις

Ποιος λαός κατάφερε να αξιοποιήσει τα ορυχεία χαλκού πριν από 4.200 χρόνια στα σύνορα μεταξύ Καναδά και Ηνωμένων Πολιτειών; 

Και πώς βρέθηκαν ίχνη νικοτίνης στην αρχαία Αίγυπτο;  

Λύση σε ένα από τα «μεγαλύτερα μυστήρια» της αρχαιολογίας έρχεται να δώσει το υπό έκδοση βιβλίο του Γκάβιν Μένζις, ο οποίος υποστηρίζει ότι:  οι Μινωίτες ήταν οι πρώτοι, που κατάφεραν να διασχίσουν τον Ατλαντικό και να πατήσουν το πόδι τους στην Αμερική, 3.700 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.
Ο 72χρονος Βρετανός συγγραφέας, πρώην αντιπλοίαρχος υποβρυχίου του βασιλικού ναυτικού, είχε προκαλέσει σάλο πριν από οκτώ χρόνια με το πρώτο του βιβλίο «1421: η χρονιά που η Κίνα ανακάλυψε την Αμερική», που πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε 130 χώρες και στο οποίο διατεινόταν πως ένας Κινέζος ευνούχος είχε οδηγήσει έναν στόλο ιστιοφόρων στην Αμερική 71 χρόνια πριν από τον Κολόμβο.

Τώρα σειρά έχουν οι Μινωίτες θαλασσοπόροι. «Μπορούμε να κάνουμε ακριβείς εκτιμήσεις όσον αφορά το μήκος, το πλάτος και το βύθισμα των σκαφών και ως εκ τούτου να υπολογίσουμε την ποντοπόρο ικανότητά τους», εξηγεί στη «Wall Street Journal» ο συγγραφέας.  

«Τα σκάφη θα μπορούσαν να πλεύσουν με τον αέρα καθώς και με χαμηλότερο πανί σε περίπτωση θύελλας», είναι το πρώτο επιχείρημα του συγγραφέα. 

Και βασίζεται τόσο στις απεικονίσεις πλοίων σε μινωικές τοιχογραφίες, όσο και στα ελάχιστα υπολείμματα του ναυαγίου του Uluburun που ανακαλύφθηκε το 1982 στη Μικρά Ασία και χρονολογείται με ακρίβεια στο 1305 π.Χ. - (σώθηκε τμήμα από το σκαρί και το φορτίο περιείχε στοιχεία από εννέα διαφορετικούς πολιτισμούς της εποχής).
Επόμενος άσος στο μανίκι του συγγραφέα είναι αποδείξεις που σχετίζονται με το DΝΑ, καθώς υποστηρίζει πως διαθέτει στοιχεία ότι: οι Μινωίτες έφεραν ένα σπάνιο γονίδιο που εντοπίζεται σήμερα ανάμεσα στους γηγενείς Αμερικανούς που ζουν γύρω από τη Λίμνη Σουπίριορ, κοντά στα αμερικανοκαναδικά σύνορα, όπου έχουν εντοπιστεί πλούσια κοιτάσματα χαλκού και χιλιάδες χάλκινα εργαλεία. 

Μάλιστα επικαλείται επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν πως ο «μοναδικής καθαρότητας χαλκός» της περιοχής της λίμνης, ταιριάζει με τα ευρήματα του ναυαγίου του Uluburun.  

Τρίτη απόδειξη είναι η μεταφορά ενδημικών φυτών της Αμερικής σε άλλους πολιτισμούς: ίχνη νικοτίνης εντοπίστηκαν στην Αίγυπτο σε αρχαίες μούμιες και κόκκοι καλαμποκιού είναι χαραγμένοι στους ναούς τους (και ο καπνός και το καλαμπόκι ήταν άγνωστα στην περιοχή). «Οι Αιγύπτιοι όμως με τα σαθρά πλοία τους δεν ήταν ικανοί ναυτικοί», σημειώνει ο Γκάβιν Μένζις. «Μόνο οι Μινωίτες, με τους οποίους διατηρούσαν εμπορικές σχέσεις, μπορούσαν να κάνουν υπερατλαντικά ταξίδια».

Αν όμως οι Μινωίτες είχαν μεταφέρει καπνό από την Αμερική στην Αίγυπτο, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ίχνη και στην Κρήτη; «Ένα έντομο που συνδέεται άμεσα με τον καπνό βρέθηκε θαμμένο στην ηφαιστειακή στάχτη περί το 1450 π.Χ. στο σπίτι ενός εμπόρου, στο Ακρωτήρι της Θήρας. 

Ονομάζεται Lasioderma Serricorne και ενδημεί στην Αμερική.  Και ας μην ξεχνάμε πως ο καπνός δεν ευδοκιμούσε στην Ευρώπη το 1450 π.Χ.», υποστηρίζει ο συγγραφέας.

Άρχισαν οι αμφισβητήσεις

Πριν ακόμη το βιβλίο οριστικοποιήσει τίτλο και ημερομηνία κυκλοφορίας οι ατζέντηδες τρίβουν τα χέρια τους καθώς «η ιστορία που αναθεωρεί τα μέχρι τώρα δεδομένα πουλάει εξαιρετικά», όπως παραδέχεται ο ατζέντης του συγγραφέα Λουίτζι Μπονόμι.Οι επιστήμονες είναι ήδη στις επάλξεις της αμφισβήτησης: «Δεν υπάρχουν στοιχεία για την εξερεύνηση ή εκμετάλλευση των κοιτασμάτων από άλλους πέρα από τους γηγενείς Αμερικανούς», εκτιμά η αναπληρώτρια καθηγήτρια Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και ειδική στην προϊστορική αρχαιολογία της Λίμνης Σουπίριορ Σούζαν Μάρτιν.

«Θεωρητικά είναι πιθανό οι Μινωίτες να έφτασαν στην Αμερική», λέει ο ειδικός στη μινωική αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, Τζών Μπένετ. «Τα πλοία τους όμως ήταν πολύ μικρά, για να μεταφέρουν ικανές προμήθειες και φορτίο για ένα τόσο μακρινό ταξίδι».

Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Α&Μ του Τέξας, που ηγήθηκε των ανασκαφών του Uluburum, Κεμάλ Πουλάκ.  «Δεν θα ήταν εφικτό ένα τόσο φιλόδοξο ταξίδι. Παρά το γεγονός ότι τα πλοία ήταν γερά, δεν είχαν κατάστρωμα που να αντέχει στις καταιγίδες και τις θαλασσοταραχές» ενώ προσθέτει πως ο χαλκός από το ναυάγιο του Uluburum, προέρχεται από την Κύπρο.

Εκτός βεβαίως από τις αντιρρήσεις υπάρχουν κι εκείνοι που συντάσσονται με τον Βρετανό συγγραφέα.  Όπως ο ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον Καρλ Γιόχανσεν, που επικροτεί τη νέα θεωρία και δηλώνει πως είναι «πεπεισμένος πως οι Μινωίτες δεν ήταν ούτε οι πρώτοι ούτε οι μόνοι που κατάφεραν να διαπλεύσουν τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό».

«Χρειάζονταν ορμητήρια»

«Διατυπώνονται διαρκώς καινοφανείς θεωρίες από ερευνητές που προσπαθούν να παρουσιάσουν απόψεις για να αυξήσουν τις μετοχές και τις πωλήσεις των βιβλίων τους», παρατηρεί από την πλευρά του στα «ΝΕΑ» ο ομότιμος καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γεώργιος Κορρές.  «Όσον αφορά τις απόψεις του κ. Μένζις, θα ήθελα να επισημάνω πως οι Αιγύπτιοι είχαν κάνει υπερπόντια ταξίδια προς Νότον.  Δεύτερον, πώς ήταν δυνατόν να διαπλέουν τόσο μικρά πλοιάρια τη νύχτα τον Ατλαντικό;  Μπορεί να έκαναν μεγάλα ταξίδια, αλλά η προώθηση γινόταν σταδιακά, καθώς τη νύχτα τα πλοιάρια σταματούσαν σε όρμους, νησάκια και ακρωτήρια με τα οποία είναι διάσπαρτο το Αιγαίο. Και τέλος, πώς μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο οι Αιγύπτιοι να εντόπισαν καπνό και καλαμπόκι στους λαούς που ζούσαν προς Νότον ή στους λαούς της Εγγύς Ανατολής;».εδώ η πηγή:

Ότι και να κάνουν οι ντόποιι, Καθηγητάδες που πάντα κολώνουν να πούν τις αλήθειες ή αλλοιθωρίζουν ανατολίτικα, η αλήθεια θα βγεί κι όπως πάντα μαθαίνουμε για την Ιστορία μας απο τους ξένους. π.χ για να διαβάσεις αρχαίο σύγγραμμα ανατρέχεις πάντα σε ξένους ερευνητές, οι δικοί μας είναι μόνο για την καρέκλα και να διρογανώνουν εκδηλώσεις υπέρ άλλων λαών. Φοβούνται;;; να είναι Πατριώτες !!!

«Η Μακεδονία είναι τόσο ελληνική όσο και η Ακρόπολη»

Hμερομηνία :  09-02-10 «Η Μακεδονία είναι τόσο ελληνική όσο και η Ακρόπολη» λέει ο πρωθυπουργός της Νότιας Αυστραλίας «Εγώ θα μιλώ για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και κανείς δεν θα με φιμώσει, γιατί είναι κάτι που το πιστεύω» . Έτσι απάντησε ο πρωθυπουργός της Νότιας Αυστραλίας, Μάικ Ραν, σε αντιδράσεις πολιτών καταγόμενων από την ΠΓΔΜ. Ο κ. Ραν εδώ και χρόνια υποστηρίζει με κάθε δυνατό τρόπο τις ελληνικές θέσεις για τη Μακεδονία και την Κύπρο προκαλώντας την οργή κατοίκων της Αυστραλίας, που κατάγονται από την Τουρκία και την ΠΓΔΜ. Μάλιστα η εφημερίδα της Αδελαΐδας «The Advertiser» δημοσιεύει άρθρο που αναφέρεται σε ομιλία του κ. Ραν κατά τη διάρκεια των ‘Δημητρίων’ (Ελληνικό Φεστιβάλ της Ν. Αυστραλίας), στην οποία χαρακτήρισε τον πρόεδρο της ΠΓΔΜ Γκιόργκι Ιβάνοφ ως «υποκινητή προβλημάτων με τον πλέον επικίνδυνο τρόπο» και κατηγόρησε την ΠΓΔΜ ότι «κλέβει τον ελληνικό πολιτισμό». Ο κ. Ραν αναθέρμανε την υπόσχεσή του στους ελληνικής καταγωγής ψηφοφόρους του ότι θα 'συνεχίσει με συνέπεια και χωρίς περιστροφές να υποστηρίζει το σκοπό' τους. «Είναι σημαντικό γιατί κανείς δεν δικαιούται να κλέβει την ιστορία και τον πολιτισμό ενός άλλου έθνους» είπε. Η ομιλία προκάλεσε την παρέμβαση του Μετόντιγια Κολόσκι, προέδρου της αυτοαποκαλούμενης «Ενωμένης Μακεδονικής Διασποράς» (με έδρα την Ουάσιγκτον) ο οποίος συναντήθηκε στην Αδελαΐδα με τον υπουργό Πολυπολιτισμικών Υποθέσεων Μάικλ Άτκινσον και του επέδωσε επιστολή διαμαρτυρίας με αποδέκτη τον πρωθυπουργό Μάικ Ραν. Ο Κολόσκι δήλωσε στην εφημερίδα ότι ο λαός του «συκοφαντήθηκε» και απαίτησε άνευ όρων συγνώμη. Ο κ. Ραν απάντησε ότι δεν θα σιωπήσει «ούτε θα φιμωθεί» και ότι «συνεχίζει» να μιλά δημοσίως για ζητήματα στα οποία πιστεύει. Ο κ. Ραν είχε δηλώσει παλαιότερα πως «η Μακεδονία είναι τόσο ελληνική όσο και η Ακρόπολη» . www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ψάχνουν το Θεό μακριά από τη θρησκεία

Ψάχνουν το Θεό μακριά από τη θρησκεία

Η ΕΥΗΜΕΡΙΑ... ΤΟΥΣ ΕΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ

Οσο πιο καλά περνάς τόσο λιγότερο πιστεύεις...
Πίστη στον Θεό και κοινωνική ευημερία δεν πάνε μαζί. Και όχι μόνο δεν πάνε μαζί, αλλά κινούνται αντιστρόφως ανάλογα. Οσο ισχυρότερη είναι η μία, τόσο πιο αδύναμη είναι η άλλη και τούμπαλιν.
Αυτό είναι το πόρισμα έρευνας με τον τίτλο «Η χρόνια συνάρτηση της λαϊκής θρησκευτικότητας προς δυσλειτουργικές ψυχοκοινωνικές συνθήκες», η οποία δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην ψηφιακή επιθεώρηση «Εξελικτική Ψυχολογία» ( www.epjournal.net).
Αφού πρώτα έβαλε στη «ζυγαριά» τα δεδομένα 17 ανεπτυγμένων χωρών (Ιαπωνίας, Αυστραλίας, Καναδά, Νέας Ζηλανδίας, ΗΠΑ και 12 ευρωπαϊκών κρατών), ο συντάκτης της έκθεσης, ο Αμερικανός παλαιοντολόγος Γκρέγκορι Πολ, διαπίστωσε πως η κοινωνική ευημερία είναι μεγαλύτερη στις κοινωνίες που το θρησκευτικό αίσθημα είναι μικρότερο.
Πιο συγκεκριμένα, από τη μια μεριά της ερευνητικής πλάστιγγας ο Πολ έβαλε 25 «μέτρα» κοινωνικοοικονομικής σταθερότητας (ποσοστά εγκληματικότητας, αυτοκτονιών, κρατικής διαφθοράς, ανεργίας, διαζυγίων κ.ά.) και από την άλλη εννέα «σταθμά» θρησκευτικότητας (συχνότητα επισκέψεων στην εκκλησία, ποσοστό πίστης στη μετά θάνατον ζωή, βαθμός αποδοχής της θεωρίας της εξέλιξης κ.ά.).
Τα «ζύγισε» και είδε πως: οι χώρες που «σκαρφάλωσαν» υψηλότερα στην κλίμακα της κοινωνικής ευημερίας (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία) «τερμάτισαν» χαμηλότερα στην κλίμακα της θρησκευτικότητας, ενώ αντιστρόφως οι κοινωνίες που αποδείχτηκαν λιγότερο ευημερούσες (ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ιταλία) διακρίθηκαν ως οι περισσότερο θρησκευόμενες.
Οι έρευνες Με τα παραπάνω στοιχεία φέρεται να συμφωνούν και οι έρευνες του Αμερικανού ακαδημαϊκού Φιλ Τσούκερμαν, κοινωνιολόγου στο κολέγιο «Pitzer» της Καλιφόρνια και συγγραφέα δύο βιβλίων με θέμα τη σχέση μεταξύ ευτυχίας και πίστης.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ωστόσο, ο Γκρέγκορι Πολ έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως η παραπάνω αντιστοιχία (ή μάλλον αναντιστοιχία) μεταξύ κοινωνικής ευημερίας και θρησκευτικής πίστης αποτελεί απλώς καταγραφή ενός γεγονότος και όχι νομοτελειακή εξήγηση.
Από μόνα τους τα στατιστικά στοιχεία αδυνατούν να απαντήσουν στο ερώτημα εάν η κοινωνική ευημερία οδήγησε στην αποδυνάμωση της θρησκείας ή το ανάποδο (εάν δηλαδή η έλλειψη θρησκευτικού αισθήματος είχε ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη κοινωνική ανάπτυξη).
Ο συντάκτης της έρευνας, ωστόσο, εκβιάζει ένα συμπέρασμα: η θρησκεία, λέει, είναι μηχανισμός ο οποίος βοηθά τον άνθρωπο να αντεπεξέλθει στις καθημερινές του ανησυχίες και ανασφάλειες.

Οταν οι εν λόγω σκοτούρες φθίνουν (όπως συμβαίνει στο πλαίσιο ενός ευνομούμενου κράτους πρόνοιας), μαζί τους φθίνει και η ανάγκη πρόσδεσης των πολιτών στο άρμα του Θεού.

v4.ethnos.gr - Ψάχνουν το Θεό μακριά από τη θρησκεία - ειδησεις , κοσμος