Επίσκυρο=Ποδόσφαιρο στην αρχαία Ελλάδα

(Σωκράτης) 

Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, 

ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, 

ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς καταχρῶνται.
[μεταφορά:]

“Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη, εάν την δει κανείς από ψηλά 

σαν σφαίρες (μπάλες) που αποτελούνται από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος. 

Είναι δηλαδή πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα"
Πλάτων «Φαίδων» ή περί ψυχής [110b]


[μεταφορά:]

«Φύγετε νεαροί, αυτό το παιχνίδι με την μπάλα φουσκωμένη από αέρα έχει γίνει 

για μεσήλικες και παιδιά»   

Αρριανός ΧΙV 47

Ο Σωκράτης περιγράφει την Γή από ψηλά-στον «ΦΑΙΔΩΝα» ή «Περί Ψυχής»

[110b]έγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυ- τοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς [110c] καταχρῶνται. ἐκεῖ δὲ πᾶσαν τὴν γῆν ἐκ τοιούτων εἶναι, καὶ πολὺ ἔτι ἐκ λαμπροτέρων καὶ καθαρωτέρων ἢ τούτων∙ τὴν μὲν γὰρ ἁλουργῆ εἶναι [καὶ] θαυμαστὴν τὸ κάλλος, τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν δὲ ὅση λευκὴ γύψου ἢ χιόνος λευκοτέραν, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων χρωμάτων συγκειμένην ὡσαύτως, καὶ ἔτι πλειόνων καὶ καλλιόνων ἢ ὅσα ἡμεῖς ἑωράκαμεν. καὶ γὰρ αὐτὰ ταῦτα τὰ κοῖλα αὐτῆς, ὕδατός τε καὶ ἀέρος ἔκπλεα [110d] ὄντα, χρώματός τι εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα ἐν τῇ τῶν ἄλλων χρωμάτων ποικιλίᾳ, ὥστε ἕν τι αὐτῆς εἶδος συνεχὲς ποικίλον φαντάζεσθαι.

[μεταφορά:]
Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη είναι, αν την έβλεπε κανείς από ψηλά, σαν τις σφαίρες (μπάλες ποδοσφαίρου)* που είναι από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος . 

Δηλαδή είναι πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το
καθένα, ενώ τα χρώματα που χρησιμοποιούν οι ζωγράφοι μας εδώ, δεν είναι παρά απομιμήσεις εκείνων των χρωμάτων.
Εκεί λοιπόν όλη η γη είναι χρωματισμένη απ αυτά τα χρώματα, που είναι πιο λαμπερά και καθαρά από τα εδώ. Κάποιο μέρος της είναι πορφυρό και καταπληκτικό στην ομορφιά, ένω άλλο χρυσωπό, άλλο λευκότερο από το γύψο και το χιόνι, και έτσι είναι χρωματισμένη και με τα άλλα χρώματα, και ακόμα περισσότερα, και ωραιότερα από όσα εμείς έχουμε δει. Γιατί ακόμα και οι κοιλότητες της που είναι γεμάτες αέρα και νερό, παίρνουν μια απόχρωση λαμπερή μέσα στην ποικιλία των άλλων χρωμάτων, ώστε να δίνει την εντύπωση μιας ενιαίας εικόνας πολύχρωμης.

Αποπληθωρισμός: Το πλέον τρομακτικό σενάριο

  Ένα άρθρο που γράφτηκε πέρυσι τέτοιο καιρό περίπου, τα λέει όλα, 

όλα όσα δεν θέλουν να ξέρετε!!!

Αποπληθωρισμός: Το πλέον τρομακτικό σενάριο της οικονομικής κρίσης, στο οποίο βρισκόμαστε πιο κοντά από ποτέ, με καλύτερη δυνατή ενδεχόμενη επένδυση τη διατήρηση των χρημάτων σε μετρητά

Αρκετές δεκαετίες πριν, λίγα χρόνια μετά το οικονομικό κραχ του 1929, ο αμερικανός οικονομολόγος Irving Fischer περιέγραψε τον τρόπο λειτουργίας αυτού του παράδοξου «φαινομένου». Ο αποπληθωρισμός δημιουργείται, σύμφωνα με τον ίδιο, όταν οι δανειστές ή οι οφειλέτες διαπιστώνουν ότι στην Οικονομία γενικά (δημόσιο, επιχειρήσεις, καταναλωτές) έχουν μαζευτεί πάρα πολλά χρέη. Οι επιχειρηματίες και οι ιδιώτες, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μπορούν πρακτικά να κάνουν τίποτα σωστό.

Ο καθένας προσπαθεί να ξεχρεωθεί, κάτι που εν πρώτοις φαίνεται εξαιρετικά λογικό για όλους. Όμως, εάν συμβεί να συμπέσουν όλοι μαζί, να προσπαθήσουν δηλαδή όλοι οι άνθρωποι την ίδια εποχή να ξεχρεωθούν, τότε η κρίση (αποπληθωρισμός) γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Η επιταχυνόμενη προσπάθεια μείωσης των χρεών οδηγεί σε πανικοβλημένες πωλήσεις πάση θυσία (όσο-όσο), σε μειώσεις των αποταμιεύσεων λόγω εξόφλησης μελλοντικών υποχρεώσεων, σε πτώση των τιμών όλων ανεξαιρέτως των αξιών (προϊόντα, μετοχές, ακίνητα κλπ), σε χρεοκοπίες, στο σταμάτημα της παραγωγής, στην υπερβολική ανεργία, στην απαισιοδοξία (μιζέρια), στην επιλογή των μετρητών χρημάτων αντί οποιασδήποτε άλλης τοποθέτησης/επένδυσης (!) και κατ’ επέκταση στην ανατίμηση των χρημάτων, οπότε στην (αυτόματη) άνοδο του πραγματικού επιτοκίου.   

Όπως γράφει ο αμερικανός οικονομολόγος, το ξεχρέωμα τότε «εξιδανικεύεται» από όλους τους ανθρώπους. Ενώ όμως ο αριθμός των οφειλομένων χαρτονομισμάτων μειώνεται, η διαδικασία της μείωσης αυτής δεν μπορεί να είναι τόσο γρήγορη, όσο η παράλληλη αύξηση της αξίας των οφειλομένων χρημάτων. Εξ αυτού δημιουργείται το παράδοξο, σύμφωνα με το οποίο η μαζική προσπάθεια όλων να ξεφύγουν από τα χρέη να οδηγεί την κοινωνία ακόμη πιο βαθειά στην παγίδα των χρεών. «Όταν το καράβι της Οικονομίας ναυαγήσει και χάσει την ισορροπία του», μας λέει χαρακτηριστικά, «..δεν επανέρχεται ποτέ ξανά πίσω, αλλά βυθίζεται».

Ο Βρετανός συνάδελφος του Fischer εκείνη την εποχή, ο John Hicks, ονομάζει το φαινόμενο «παγίδα ρευστότητας». Όταν οι κεντρικές τράπεζες δηλαδή μειώσουν τα επιτόκια δανεισμού των τραπεζών στο μηδέν, δεν έχουν πλέον καμία άλλη δυνατότητα να βοηθήσουν, με στόχο την αναθέρμανση της Οικονομίας. Εάν και εφ’ όσον οι τιμές όλων των αξιών μειώνονται συνεχώς, ακόμη και ένα μηδενικό επιτόκιο είναι πολύ υψηλό, αφού ο καθένας έχει «αντι-καταναλωτικό» κίνητρο και επιλέγει να διατηρήσει τα χρήματα του μετρητά, αντί να τα θέσει σε κυκλοφορία.

Φυσικά οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να προσφέρουν αρνητικά επιτόκια (να δωρίσουν δηλαδή χρήματα), ξεπερνώντας το «τεχνικό όριο» (μηδέν). Από τον κλασικό όμως δρόμο, μέσω των τραπεζών δηλαδή, δεν πρόκειται κάτι τέτοιο να προσφερθεί παρακάτω στους καταναλωτές. Στην θεωρητική αυτή περίπτωση, το αρνητικό επιτόκιο των κεντρικών τραπεζών θα έπρεπε να είναι τόσο «υψηλό», ώστε να περιλαμβάνει και το κέρδος –spread- των κανονικών τραπεζών (οι οποίες όμως, ακόμη και υπό αυτές τις προϋποθέσεις, πολύ δύσκολα θα δάνειζαν τους πελάτες τους). Κατ’ επακόλουθο, μόνο το κράτος μέσω της δικής του ζήτησης (αλλά και της εκτεταμένης εκτύπωσης χρημάτων για να μειωθεί η  αξία των υφισταμένων – με το ρίσκο του υπερπληθωρισμού) θα μπορούσε να διατηρήσει την ομαλή λειτουργία της αγοράς. Στις Η.Π.Α. και στην Ιαπωνία τα επιτόκια των κρατικών τραπεζών είναι ήδη μηδενικά!   

Ο Larry Summers, ο ανώτατος οικονομικός σύμβουλος του σημερινού προέδρου των Η.Π.Α. θεωρεί ότι ο αποπληθωρισμός αποτελεί έναν πραγματικό κίνδυνο για την οικονομία σήμερα. Αντίθετα, ο πρόεδρος της ΕΚΤ J. C. Trichet, στην ομιλία του ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ισχυρίστηκε ότι δεν υφίσταται κίνδυνος αποπληθωρισμού. Όμως, ήδη μειώνονται οι τιμές των προϊόντων – βέβαια, κυρίως λόγω της μείωσης των τιμών του πετρελαίου. Με αρχή όμως το καλοκαίρι θεωρείται πιθανόν ότι θα ακολουθήσει αρνητικός πληθωρισμός, επειδή τότε θα υπάρχει σύγκριση με το υψηλότερο επίπεδο των τιμών του πετρελαίου (καλοκαίρι του 2008).

             

Αν και οι περισσότεροι οικονομολόγοι θεωρούν μάλλον απίθανο το σενάριο του αποπληθωρισμού, η «αγορά» καταδεικνύει (αποδόσεις των κρατικών ομολόγων με εγγύηση έναντι του πληθωρισμού - αποδόσεις απλών κρατικών ομολόγων) ότι η Γαλλία πρόκειται να εισέλθει εντός του έτους στην παγίδα του αποπληθωρισμού, ενώ η Ιαπωνία είναι ήδη αντιμέτωπη με αυτόν (με ρυθμό 2% ετήσια, όταν κατά τη διάρκεια της «χαμένης δεκαετίας» ήταν γύρω στο μηδέν). Στις Η.Π.Α. το πρόβλημα φαίνεται να είναι εντονότερο, αφού σε αυτό και στο επόμενο έτος προβλέπεται μείωση των τιμών κατά 4% κάθε φορά (η χώρα πιστεύει ότι το 2019 θα επανέλθει «κατ’  ευχή» ο πληθωρισμός!).

Κατά την άποψη μας (όσο επιτρέπεται να έχει κανείς απόψεις πάνω σε θέματα που καθορίζονται από την ψυχολογία των ανθρώπων – πόσο μάλλον από τη μαζική και τη συντονισμένη, με τις πάσης φύσεως «αυτοεκπληρούμενες προφητείες» κ.ο.κ.), στις Η.Π.Α. δεν θα έχουμε αποπληθωρισμό, αφού τον έχουν ήδη αντιμετωπίσει το 1929 - υπάρχει μνήμη επομένως – και κάνουν με έντονους ρυθμούς ότι μπορούν για να τον αποφύγουν («τυπώνουν» χρήματα κ.α.).  

Αντίθετα, στην Ευρώπη δεν υπάρχει μνήμη αποπληθωρισμού, αλλά έντονη μνήμη πληθωρισμού. Ακριβώς για το λόγο αυτό δεν έχουν ληφθεί άμεσα μέτρα (εξαίρεση η Μ. Βρετανία, η οποία είναι όμως αντιμέτωπη με πολλά άλλα εγγενή προβλήματα), όχι τουλάχιστον με το ρυθμό και την έκταση που παρατηρούμε στις  Η.Π.Α., οπότε ο κίνδυνος αποπληθωρισμού είναι εξαιρετικά μεγάλος (εάν είμαστε υποχρεωμένοι λοιπόν να έχουμε μετοχές, θα προτιμούσαμε σίγουρα αυτές των Η.Π.Α.)

Σε κάθε περίπτωση, πιστεύουμε (υποκειμενικά, καμία πρόταση ή προτροπή) ότι οι επενδυτές κάθε είδους θα πρέπει να αναθεωρήσουν εντελώς τις μέχρι στιγμής «στρατηγικές» τους και να περιμένουν διατηρώντας τα χρήματα τους μετρητά (έντοκες καταθέσεις μικρής προθεσμίας κλπ), τουλάχιστον μέχρι να φανεί η κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν οι επί μέρους Οικονομίες. 

Ας μην ξεχνάμε ότι σε περίπτωση πληθωρισμού (πόσο μάλλον υπερπληθωρισμού),  οι σημαντικότερες αποδόσεις με σχετικά ελεγχόμενους, αντίστοιχους κινδύνους 

καταγράφονται από τις αξίες (μετοχές υγιών εταιριών, εμπορεύματα, οικόπεδα κ.α.) 

ενώ, σε περίπτωση αποπληθωρισμού, από τα μετρητά.

Ειδικά όσον αφορά τις τράπεζες, θεωρούμε ότι θα πρέπει να αποφύγει κανείς εντελώς την πρόσφατη «μνήμη», με βάση την οποία ήταν οι οδηγοί της τεράστιας ανόδου των χρηματιστηριακών αγορών.

 

Βασίλης Βιλιάρδος (27.02.09)

viliardos@kbanalysis.com 

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ

• Αποπληθωρισμός, πληθωρισμός ή μήπως υπερπληθωρισμός; Ο οποιοσδήποτε οικονομικός προγραμματισμός, δημόσιος, επιχειρηματικός ή ιδιωτικός, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα  2/25/2009

Μέτρηση του Υπουργείου Οικονομικών των Η.Π.Α. από 27.02.09: Πτώση 6,2% στο ΑΕΠ δ' τριμήνου

Παρά το ότι η αρχική εκτίμηση προέβλεπε πτώση του ΑΕΠ δ’ τριμήνου κατά 3,8%, τελικά μετρήθηκε στο -6,8% (έναντι -0,5% του γ’ τριμήνου). Πολύ μεγάλη πτώση σημειώθηκε στις καταναλωτικές δαπάνες (70% της οικονομίας), οι οποίες μειώθηκαν με το μεγαλύτερο ρυθμό των τελευταίων 30 ετών, στις επενδύσεις και στις εξαγωγές.   

 

Αποπληθωρισμός : Ο καλός ο κακός και ο άσχημος

Επειδή τώρα τελευταία λόγω της κρίσης ακούγονται διάφορα, όπως αυτό το λινκ:

Στρος Καν: Ο αποπληθωρισμός η λύση για την Ελλάδα

σας παραθέτω το παρακάτω άρθρο, 

για να μάθετε τι σημαίνει ΑΠΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ

απο εδώ:  Αποπληθωρισμός : Ο καλός ο κακός και ο άσχημος

Τώρα και πολλά χρόνια η ανησυχία μου ήταν πάντα ο αποπληθωρισμός και όχι ο πληθωρισμός.
Εσείς που με διαβάζετε από το 2003, έχετε διαβάσει πολλές φορές περί αυτού.
Σήμερα θέλω να κάνω αναφορά στο τι εννοούμε αποπληθωρισμό και τι σημαίνει. Πολλοί ίσως δεν γνωρίζουν η δεν μπορούν να το καταλάβουν, διότι σε γενικές γραμμές δεν είναι κάτι που έχει αναλυθεί αρκετά στην Ελληνική αρθογραφία.
Να πω ότι ίσως ο πρώτος που ανέφερε την ορολογία αποπληθωρισμό στην Ελλάδα είναι αυτή η στήλη. Μέχρι και το 2002, δεν είχα δει πουθενά άλλη αναφορά.
Καταρχάς ας αρχίσουμε με ορισμένους ορισμούς:

Νομισματικός αποπληθωρισμός (monetary deflation)

Σε αυτή την περίπτωση έχουμε κυριολεκτική καταστροφή της νομισματικής βάσης. Είναι κάτι πολύ σπάνιο και έχει γίνει μόνο μια φορά το 1930, όταν οι νομισματικές αρχές (κεντρικές τράπεζες) άφησαν να πτωχεύσουν χιλιάδες τράπεζες και χάθηκαν οι καταθέσεις εκατομμυρίων ανθρώπων.

Αποπληθωρισμός τιμών (price deflation)

Αυτός είναι ο αποπληθωρισμός που ξέρουμε και νιώθουμε και γενικά είναι αυτό που λέμε ο καλός αποπληθωρισμός.  Σε αυτή την περίπτωση η μείωση των τιμών σε προϊόντα και υπηρεσίες είναι το αποτέλεσμα ανταγωνιστικών δυνάμεων (τηλεφωνία), αύξηση της παραγωγικότητας (ηλεκτρονικοί υπολογιστές), παγκοσμιοποίησης και το αποτέλεσμα ύφεσης κατά καιρούς (όπως τώρα).

Αποπληθωρισμός χρεογράφων (asset deflation)

Αυτός είναι ο πιο επικίνδυνος αποπληθωρισμός που υπάρχει. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε μείωση στις αποτιμήσεις χρεογράφων και αξίων σε όλες τις κατηγορίες. Το πρόβλημα με το asset deflation είναι ότι τα περισσότερα δάνεια βασίζονται σε κάποιο είδος χρεογράφου η κάποιας αξίας. Όταν όμως  πέσουν οι τιμές των χρεογράφων και αξιών, τότε τα χαρτοφυλάκια δάνειων των τραπεζών (loan books) που βασίζονται πάνω σε κάποια αξία διαβρώνονται και καταντάμε να έχουμε τραπεζική κρίση όπως αυτή που έχουμε σήμερα.
Καταρχάς να πούμε ότι σήμερα δεν έχουμε νομισματικό αποπληθωρισμό διότι οι κεντρικές τράπεζες δεν προλαβαίνουν να τυπώνουν χρήμα. Αν οι κεντρικές τράπεζες δεν τύπωναν το χρήμα που τυπώνουν, μάλλον θα είχαν πτωχεύσει οι περισσότερες τράπεζες στην κόσμο και τότε θα είχαμε πραγματική νομισματική καταστροφή, διότι εκατομμύρια ανθρώπων θα είχαν χάσει τις καταθέσεις τους.
Εξ’ ορισμού, όταν έχουμε monetary deflation τότε έχουμε και asset deflation, διότι όταν έχουμε λιγότερα χρήματα στην κυκλοφορία τότε οι αποτιμήσεις αξίζουν επίσης λιγότερο. Αυτό (μεταξύ άλλων) έγινε περίπου το 1930 .
Αλλά όπως είπα, δεν έχουμε νομισματικό αποπληθωρισμό διότι σήμερα οι κεντρικές τράπεζες πήραν το μάθημα του 1930 (για να μην παρεξηγούμε, αν ο ορισμός του τι είναι χρήμα επεκταθεί και στις πιστώσεις, τότε και σήμερα έχουμε νομισματικό αποπληθωρισμό, διότι οι πιστώσεις έχουν καταστραφεί με ρυθμούς ρεκόρ. Για χάρη όμως αυτού του άρθρου δεν θα συμπεριλάβω  τις πιστώσεις στο ορισμό του τι είναι χρήμα)
Τώρα ας μιλήσουμε για price deflation. Τώρα και 5 χρόνια όλοι έχουμε δει μια αύξηση των τιμών σε πολλά προϊόντα και υπηρεσίες. Έχω τονίσει πολλές φορές ότι αυτές οι αυξήσεις έχουν περισσότερο να κάνουν με το cost push inflation από την αύξηση των τιμών στα εμπορεύματα παρά οτιδήποτε άλλο. Έχω πολλές φορές αναφέρει ότι αν πέσουν οι τιμές των εμπορευμάτων, τότε θα μηδενιστεί ο πληθωρισμός (όπως στην τωρινή περίπτωση).
Σήμερα λοιπόν έχουμε μεγάλη μείωση στους δείκτες χοντρικής και λιανικής (CPI & PPI). Είναι άραγε αυτό κάτι το κακό; Όχι μόνο δεν είναι κάτι το κακό, αλλά είναι και επιθυμητό για να φτιάξουν οι ισολογισμοί των καταναλωτών.
Η μείωση των καταναλωτικών αγαθών σε διάρκεια χρόνου είναι ο λόγος που έχουμε αύξηση του βιοτικού επιπέδου (αγοράζοντας περισσότερα αγαθά με λιγότερα λεφτά). Δεν είναι σήμερα και ήταν ποτέ πρόβλημα για την αγορά η την οικονομία η πτώση των τιμών των ηλεκτρονικών υπολογιστών η των ηλεκτρών λαμπτήρων.
Άρα από την στιγμή που δεν είναι υπάρχει θέμα monetary deflation και το price deflation ποτέ δεν ήταν πρόβλημα, το μόνο που έχει μείνει είναι το asset deflation.
Εδώ υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα είναι και μεγάλο. Asset deflation (όπως θα έχετε καταλάβει) είναι το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι τράπεζες. Το asset deflation διαβρώνει τους ισολογισμούς των καταναλωτών, εταιρειών και τραπεζών και αποθαρρύνει τις τράπεζες από το να δανείζουν.  Η μεγάλη μόχλευση (που είναι η αιτία του asset deflation παρά το αποτέλεσμα αυτού) απλά μεγεθύνει το πρόβλημα.

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για να καταπολεμήσουμε το asset deflation;
Εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα. Σχεδόν κανείς δεν έχει τη σωστή απάντηση.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι όλο το χρήμα που τυπώνουν οι κεντρικές τράπεζες θα καταφέρει να αντιστρέψει την σημερινή καταστροφή στις αξίες, αλλά υπάρχει μεγάλη περίπτωση αυτό αργότερα να προκαλέσει πληθωρισμό (περισσότερο για αυτό σε μελλοντικό άρθρο).

Προσωπικά εκτιμώ ότι η μοναδική αδιέξοδος είναι οι αξίες να υποστούν μια τόσο μεγάλη μείωση, που οι επενδυτές θα αρχίσουν να αγοράζουν άσχετα αν συνεχίζουν οι αποπληθωριστικές πιέσεις.
Ίσως να είμαστε σε ένα τέτοιο σταυροδρόμι σήμερα.
Αν και εκτιμώ ότι οι τιμές των ακινήτων στην Ευρώπη έχουν ακόμα πολύ δρόμο προς τα κάτω, στην Αμερική είμαι πεπεισμένος ότι έχουν χτυπήσει πάτο.
http://www.market-talk.net/index.php/global_macro/article/5362
Άσχετα αν οι τιμές των ναύλων έπεσαν 90% …
http://www.market-talk.net/index.php/charts/article/5201
… δεν μπορεί οι ναύλοι να είναι στο μηδέν διότι κανείς δεν θα βρεθεί να μεταφέρει εμπορεύματα αφιλοκερδώς
http://www.market-talk.net/index.php/charts/article/5396
Με λίγα λόγια, ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπιστεί το asset deflation είναι να αφεθούν οι αγορές να κάνουν τη δουλειά τους και στη συνέχεια θα βρεθούν οι επενδυτές να αγοράσουν.
Αυτό όμως δε λύνει το πρόβλημα της μόχλευσης
http://www.market-talk.net/index.php/market_intelligence/article/4849/
Τα σημερινά προβλήματα είναι περισσότερο προϊόν μόχλευσης παρά οτιδήποτε άλλο.
Επιπλέον, δεν υπάρχει αρκετό χρήμα σε όλο τον πλανήτη για να μπορούν αγοραστούν όλα αυτά τα χρεόγραφα που έχουν στους ισολογισμούς τους οι τράπεζες. Για αυτό τον λόγο βλέπουμε τους ισολογισμούς της Fed & ΕκΤ να έχουν διογκωθεί (όπως είπα όμως αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο).

Κατάληξη

• Νομισματικός αποπληθωρισμός (monetary deflation) δεν είναι πρόβλημα σήμερα
αν στον ορισμό του τι είναι χρήμα δεν συμπεριλάβουμε τις πιστώσεις.
• Αποπληθωρισμός τιμών (price deflation) ποτέ δεν ήταν και δεν είναι σήμερα πρόβλημα.
Αν μη τι άλλο είναι και η απάντηση για πολλά προβλήματα.
• Αποπληθωρισμός χρεογράφων (asset deflation) είναι το κύριο πρόβλημα και για να είμαι ειλικρινής,
δεν ξέρω αν όλα αυτά που κάνουν οι κεντρικές τράπεζες θα λύσουν τα προβλήματα.

Φυγή = Λύση (?)

Φυγή = Λύση (?)

«Νομίζω ότι ετοιμάζεται ένα καινούργιο κύμα μετανάστευσης, μόνο που αυτήν την φορά δεν θα είναι κάποιοι που δεν έχουν καλές συνθήκες διαβίωσης, όπως το 1960, αλλά άνθρωποι νέοι και δημιουργικοί που θα εξαναγκαστούν από τις συνθήκες να φύγουν στο εξωτερικό. Εκεί θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να ζήσουν καλύτερα, να εργαστούν σε πιο υγιές περιβάλλον, να απολαύσουν τους καρπούς των μόχθων τους. Ο ανθός της ελληνικής κοινωνίας στο μέλλον θα αναζητήσει την τύχη εκτός συνόρων.»
Λέει ο Γιάννης Μπουτάρης (και παραθέτει ο ngeor) σε καποιο post που τσίμπισα από το buzz. [ευγε ΑρχΜεδ τώρα μόνο αρχίζω και συνηθίζω τη χώνεψη τόσης πληροφορίας]

Ο τίτλος είναι 'Ντρέπομαι για την γενιά μου' ψάξτε το αν θέλετε.. (τρώνε στο celier και τα λένε με δημοσιογραφο της Καθημερινής)
Διάβασα με μια δόση προαταβολικής ηρεμίας θεώρησα οτι αυτόματα θα απευθύνεται στη γενια της μεταπολίτευσης , που για μένα είναι αυτοί που χαλάσανε το παιχνίδι. Έλα όμως δεν μπορώ να αποφύγω την ανησυχία οτι η καμπάνα χτυπάει και για τη γενιά των μεσονεολαίων που στις μέρες μας , από τα 700 ευρώ και τα παπάκια μέχρι την αρχι(δια)συνταξία σε φρι φυλλάδες και τα μαστερ ντιγκρις ΜΒΑ δεν έχει καταλάβει πως να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα σύγχρονο περιβάλλον.
Σε αυτό θα μπορεί να δει κανείς το σπόρο του να πιάνει, το ονειρό του να ταιριάζει με το πραγματικό και τη ζωή του με λίγη προοπτική . η εστω θα μπορεί να μη βρίζει και να δυσανασχετεί ανήμπορος.

Ανήμποροι λοιπόν είμαστε (?) μια τάξη ανθρώπων με μοντέρνα βιώματα και cutting edge όσο και οι Ευρωπαίοι 'φίλοι' ή οι Αμερικανοί ξάδερφοι- ίσως και περισσότερο μιας και θεωρώ πλεονέκτημα να είσαι από μια χώρα που έχει θέση μέσα στα πραγματα αλλά είναι και από έξω, γιατί βλέπεις καθαρά!
Και αναγκάζεται κανείς να σκέφτεται τη φυγή στα ξένα μετά. Το ταξίδι που εκανα πρόσφατα με έκανε να το σκεφτώ κ γω, το ομολογώ.
Η πλάκα είναι οτι πριν και από την κρίση διαπίστωνα οτι είναι κορεσμενη η χώρα μας σε πολλούς τομείς και μάλλον ένα μπραφ θα (έπρεπε να) γινόταν, να πάνε κάποιοι στην άλλη άκρη της Γης ξερω γω και να γίνουμε ξανα Δίκτυο το γένος και να μπορέσουν να κάνουν πράξη όσα σπούδασαν και να επηρεάσουν την παγκόσμια κοινότητα. Αλλά με θλίβει να το βλέπω ως ανάγκη λόγω της κατάστασης εδώ..

Δεν ξέρω αν η φυγή είναι η γενναία λύση βέβαια.
Σε κάποια φάση πριν καμποσα χρόνια αποφάσισα οτι θα μείνω συνειδητά να 'αποτελέσω την αλλαγή που θέλω να δω' (α λα Γκάντι) αλλά ορθή λογική πλεόν με κάνει να αμφιβάλλω και το θίγω το θέμα γιατί με απασχολεί.

την κάνουμε δηλαδή? αυτό είναι? παραπάνω απο καναδυο άτομα που ξέρω, στο δημιουργικό χώρο μου, ανακοινωσαν οτι φεύγουν απο Σεπτεμβρη.

HTML Colors-Color Values

HTML Colors

« Previous

Next Chapter »

---

Colors are displayed combining RED, GREEN, and BLUE light.

---

Color Values

HTML colors are defined using a hexadecimal (hex) notation for the combination of Red, Green, and Blue color values (RGB).
The lowest value that can be given to one of the light sources is 0 (hex 00). The highest value is 255 (hex FF).
Hex values are written as 3 double digit numbers, starting with a # sign.

Color Values Color Color HEX Color RGB   #000000 rgb(0,0,0)   #FF0000 rgb(255,0,0)   #00FF00 rgb(0,255,0)   #0000FF rgb(0,0,255)   #FFFF00 rgb(255,255,0)   #00FFFF rgb(0,255,255)   #FF00FF rgb(255,0,255)   #C0C0C0 rgb(192,192,192)   #FFFFFF rgb(255,255,255) Try it yourself »

---

16 Million Different Colors

The combination of Red, Green and Blue values from 0 to 255 gives a total of more than 16 million different colors to play with (256 x 256 x 256).
Most modern monitors are capable of displaying at least 16384 different colors.
If you look at the color table below, you will see the result of varying the red light from 0 to 255, while keeping the green and blue light at zero.
To see a full list of color mixes when the red light varies from 0 to 255, click on one of the hex or rgb values below.

Red Light	Color HEX	Color RGB
	#000000	rgb(0,0,0)
	#080000	rgb(8,0,0)
	#100000	rgb(16,0,0)
	#180000	rgb(24,0,0)
	#200000	rgb(32,0,0)
	#280000	rgb(40,0,0)
	#300000	rgb(48,0,0)
	#380000	rgb(56,0,0)
	#400000	rgb(64,0,0)
	#480000	rgb(72,0,0)
	#500000	rgb(80,0,0)
	#580000	rgb(88,0,0)
	#600000	rgb(96,0,0)
	#680000	rgb(104,0,0)
	#700000	rgb(112,0,0)
	#780000	rgb(120,0,0)
	#800000	rgb(128,0,0)
	#880000	rgb(136,0,0)
	#900000	rgb(144,0,0)
	#980000	rgb(152,0,0)
	#A00000	rgb(160,0,0)
	#A80000	rgb(168,0,0)
	#B00000	rgb(176,0,0)
	#B80000	rgb(184,0,0)
	#C00000	rgb(192,0,0)
	#C80000	rgb(200,0,0)
	#D00000	rgb(208,0,0)
	#D80000	rgb(216,0,0)
	#E00000	rgb(224,0,0)
	#E80000	rgb(232,0,0)
	#F00000	rgb(240,0,0)
	#F80000	rgb(248,0,0)
	#FF0000	rgb(255,0,0)

---

Shades of Gray

Gray colors are displayed using an equal amount of power to all of the light sources. To make it easier for you to select the right gray color we have compiled a table of gray shades for you:

Gray Shades	Color HEX	Color RGB
	#000000	rgb(0,0,0)
	#080808	rgb(8,8,8)
	#101010	rgb(16,16,16)
	#181818	rgb(24,24,24)
	#202020	rgb(32,32,32)
	#282828	rgb(40,40,40)
	#303030	rgb(48,48,48)
	#383838	rgb(56,56,56)
	#404040	rgb(64,64,64)
	#484848	rgb(72,72,72)
	#505050	rgb(80,80,80)
	#585858	rgb(88,88,88)
	#606060	rgb(96,96,96)
	#686868	rgb(104,104,104)
	#707070	rgb(112,112,112)
	#787878	rgb(120,120,120)
	#808080	rgb(128,128,128)
	#888888	rgb(136,136,136)
	#909090	rgb(144,144,144)
	#989898	rgb(152,152,152)
	#A0A0A0	rgb(160,160,160)
	#A8A8A8	rgb(168,168,168)
	#B0B0B0	rgb(176,176,176)
	#B8B8B8	rgb(184,184,184)
	#C0C0C0	rgb(192,192,192)
	#C8C8C8	rgb(200,200,200)
	#D0D0D0	rgb(208,208,208)
	#D8D8D8	rgb(216,216,216)
	#E0E0E0	rgb(224,224,224)
	#E8E8E8	rgb(232,232,232)
	#F0F0F0	rgb(240,240,240)
	#F8F8F8	rgb(248,248,248)
	#FFFFFF	rgb(255,255,255)

---

Cross-Browser Color Names

A collection of nearly 150 color names are supported by all major browsers.
View the cross-browser color names

---

Web Standard Color Names

The World Wide Web Consortium (W3C) has listed 16 valid color names for HTML and CSS:
aqua, black, blue, fuchsia, gray, green, lime, maroon, navy, olive, purple, red, silver, teal, white, and yellow.
If you want to use other colors, you should specify their HEX value.

---

Web Safe Colors?

Some years ago, when computers supported max 256 different colors, a list of 216 "Web Safe Colors" was suggested as a Web standard, reserving 40 fixed system colors.
The 216 cross-browser color palette was created to ensure that all computers would display the colors correctly when running a 256 color palette.
This is not important now, since most computers can display millions of different colors. Anyway here is the list:

000000	000033	000066	000099	0000CC	0000FF
003300	003333	003366	003399	0033CC	0033FF
006600	006633	006666	006699	0066CC	0066FF
009900	009933	009966	009999	0099CC	0099FF
00CC00	00CC33	00CC66	00CC99	00CCCC	00CCFF
00FF00	00FF33	00FF66	00FF99	00FFCC	00FFFF
330000	330033	330066	330099	3300CC	3300FF
333300	333333	333366	333399	3333CC	3333FF
336600	336633	336666	336699	3366CC	3366FF
339900	339933	339966	339999	3399CC	3399FF
33CC00	33CC33	33CC66	33CC99	33CCCC	33CCFF
33FF00	33FF33	33FF66	33FF99	33FFCC	33FFFF
660000	660033	660066	660099	6600CC	6600FF
663300	663333	663366	663399	6633CC	6633FF
666600	666633	666666	666699	6666CC	6666FF
669900	669933	669966	669999	6699CC	6699FF
66CC00	66CC33	66CC66	66CC99	66CCCC	66CCFF
66FF00	66FF33	66FF66	66FF99	66FFCC	66FFFF
990000	990033	990066	990099	9900CC	9900FF
993300	993333	993366	993399	9933CC	9933FF
996600	996633	996666	996699	9966CC	9966FF
999900	999933	999966	999999	9999CC	9999FF
99CC00	99CC33	99CC66	99CC99	99CCCC	99CCFF
99FF00	99FF33	99FF66	99FF99	99FFCC	99FFFF
CC0000	CC0033	CC0066	CC0099	CC00CC	CC00FF
CC3300	CC3333	CC3366	CC3399	CC33CC	CC33FF
CC6600	CC6633	CC6666	CC6699	CC66CC	CC66FF
CC9900	CC9933	CC9966	CC9999	CC99CC	CC99FF
CCCC00	CCCC33	CCCC66	CCCC99	CCCCCC	CCCCFF
CCFF00	CCFF33	CCFF66	CCFF99	CCFFCC	CCFFFF
FF0000	FF0033	FF0066	FF0099	FF00CC	FF00FF
FF3300	FF3333	FF3366	FF3399	FF33CC	FF33FF
FF6600	FF6633	FF6666	FF6699	FF66CC	FF66FF
FF9900	FF9933	FF9966	FF9999	FF99CC	FF99FF
FFCC00	FFCC33	FFCC66	FFCC99	FFCCCC	FFCCFF
FFFF00	FFFF33	FFFF66	FFFF99	FFFFCC	FFFFFF

« Previous

Next Chapter »

---

Free Online Website Builder - No Downloading Needed

Create a a free Flash website with our simple, online web design editing platform. Stunning templates and user-friendly tools make website building easy and fun. Start Creating your free website now!

Η τέχνη της Αποδόμησης

Η τέχνη της Αποδόμησης

Ο Θανάσης, ο τελευταίος εναπομείνας κολλητός φίλος μου, κάτι σαν το alter ego μου, κατέληξε να παρακολουθεί τον τελευταίο καιρό όλα τα "πρωινάδικα" και όλα τα "μεσημεράδικα" παρέα με τον Αρίστο και τον Παρασκευά, τους δικούς του τελευταίους εναπομείναντες, εντρυφώντας δε στην ενασχόληση αυτή ενδελεχώς πεπεισμένος περί της εντελέχειας του θέματος "Ζωή".
Τον είδα χθες το απόγευμα για την ανέκαθεν ανταλλαγή πρωτοχρονιάτικων ευχών. Πήγα στο σπίτι του, στην οδό Πλάτωνος Διαδόχου κι εκεί, ανάμεσα στα χιλιάδες βιβλία και τους πολλούς πίνακες των αγαπημένων του Ρόρη και Μπότσογλου, στο εγγενές κατοικίδιο χάος - ο ίδιος ασπάζεται την άποψη του προσφάτως εκλιπόντος φίλου μας Τ. πως στο χάος υπάρχει τάξη και τούτο γιατί ο Τ. ήταν αστροφυσικός - και την άμετρη κατανάλωση μελομακάρονων και φλιτζανιών τούρκικου καφέ φερμένου πρόσφατα από του Κέκκερη στην Κομοτηνή, χριστουγεννιάτικο πεσκέσι, ανάμεσα σ’ όλα αυτά λοιπόν κι ιδιαίτερα στα τελευταία που του απαγορεύονται λόγω υγείας - ενδιαμέσως κατάπινε και τα συνήθη λυγρά φάρμακα - μου εξήγησε την τέχνη της αποδόμησης του άνδρα.

Κάπως έτσι ήταν η κουβέντα μας: Ξέρεις, στο χαζοκούτι, που παρακολουθώ ανελλιπώς κάθε μέρα, κτυπάω οκτάωρο για να ξεχνάω πως η ζωή μου είναι μια διαδρομή από ήττα σε ήττα, παρατήρησα πως παρέχονται στις γυναίκες τηλεθεατές - αλήθεια γιατί τηλεθεατές κι όχι τηλεθεάτριες κατά το ταξιθέτης - ταξιθέτρια; - πέραν των κουτσομπολιών και διάφορων άχρηστων αλλά συρμωδών συμβουλών, ας πούμε, πώς να φτιάξεις τον καλύτερο πολίτικο μπακλαβά, πώς να στρώσεις το κρεβάτι σου σύμφωνα με τις τελευταίες προδιαγραφές του φενγκ σούι, πώς να κάνεις τον δικό σου να σέρνεται πίσω σου σαν εκπαιδευμένος σκύλος, πώς να τον εκδικηθείς για την απιστία του, πώς να τον καταφέρεις να σου κάνει ακριβά δώρα, πώς να δέχεται τις απιστίες σου ακόμη κι αν αυτές ενέχουν και ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, πώς να έχεις πάντα το πάνω χέρι και λοιπά επιμορφωτικά, χρήσιμα και κυρίως, ψυχωφελή. Ωστόσο, διαπίστωσα μια πρόδηλη βασική παράλειψη και επειδή έχοντας εντρυφήσει στην μελέτη του Ντεριντά τις νύχτες, όταν φοβάμαι να αποκοιμηθώ για μιαν ακόμη φορά μόνος, αποφάσισα να συντάξω ένα συνοπτικό εγχειρίδιο "Περί αποδομήσεως του ανδρός", κάτι σαν "οδηγίες προς ναυτιλομένους" .

Αναστέναξε, κατάπιε ένα χάπι κι άναψε το πούρο του. Βρωμοκόπισε ο τόπος. Μείναμε για λίγο σιωπηλοί. Αυτό είναι το δώρο σου για την Πρωτοχρονιά, από τον Άγιο Βασίλη, είναι το δώρο, η μελέτη του Άγιου είναι το καλύτερο δείγμα κλιματικής αλλαγής στον πλανήτη, που, δυστυχώς, οι επιστήμονες θεληματικά αγνοούν.

Τον κοίταξα ερωτηματικά. Ο Άγιος Βασίλης, σύμφωνα με την παράδοση φοράει κόκκινα, έχει άσπρα γένια. Μέχρις εδώ, όλα καλά. Αλλά, έχει έλκηθρο, που το σέρνουν τάρανδοι. Ο Άγιος Βασίλης είναι από την Καισάρεια της Καππαδοκίας, κάπου στα υψίπεδα της Μικράς Ασίας, αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Άρα για να παρουσιάζεται έτσι, με έλκηθρο και ταράνδους, σημαίνει πως το κλίμα τον 4ον αιώνα , που έζησε, ήταν πολικό, ενώ τώρα είναι αυτό, που λέμε "ηπειρωτικό". Τι άλλη απόδειξη χρειάζεσαι;" είπε χαμογελαστά και μου έτεινε έναν φάκελο. Τον άνοιξα. Μέσα είχε ένα μαύρο, μικρού μεγέθους σημειωματάριο, από αυτά που λέγονται "μόουλσκιν" και που τα χρησιμοποιεί αφειδώς. Το κείμενο ήταν γραμμένο με τον εύσχημο γραφικό του χαρακτήρα κι όπως πάντα, με βιολετιά μελάνη. Άρχισα να το διαβάζω αλλά με έκοψε λίγο απότομα, " Όχι τώρα, δεν θέλω παρηγόριες και τα συναφή. Για την ώρα τα έχω με την Αθανασία, δηλαδή είμαι ακόμη εδώ, έστω ως ει παρών, η Ευθανασία δεν μου αρέσει ακόμα". Με κοίταξε κατάματα: Θερμεσίλαε, είμαι κουρασμένος, φταίνε τα φάρμακα, βλέπεις πως αραίωσαν τα μαλλιά μου; Θα ξαπλώσω. Σε παρακαλώ, τάισε τους συγκατοίκους μου.

Σηκώθηκε με το πούρο στο χέρι. Τον παρατήρησα. Το βλέμμα του είχε ψιλοχάσει την λάμψη του, μάλλον πονούσε, αλλά διόλου την αποφασιστικότητά και τον υποφώσκοντα αυτοσαρκασμό του. Σηκωθήκαμε κι αγκαλιαστήκαμε σιωπηλά. Να το βάλεις στο μπλογκ σου, στον Ελπήνορα, ως Κεφάλαιο Δύο. Και που είσαι, μου άρεσε ο Ελπήνορας. Να το συνεχίσεις. Μου χαμογέλασε. Θα ξαπλώσω λίγο, μου είπε.

Κι εγώ, αφού τάισα τους συγκατοίκους του, γύρισα στο σπίτι μου. Είχε νυχτώσει για τα καλά κι έβρεχε. Δεν ήμουν καλεσμένος πουθενά, ευτυχώς, αφού δεν παίζω χαρτιά. Άναψα ένα τσιγάρο και έπιασα να διαβάζω:

Περί αποδομήσεως του ανδρός

§ Δείξε του ότι είναι σημαντικός για σένα. Κάνε τον να το νοιώσει.
§ Για λίγο διάστημα, ας πούμε ένα μήνα φρόντισε να συντηρείς την ψευδαίσθηση της μοναδικότητας του.

§ Μην του πεις για τα προσφιλή σου πολυπρόσωπα ερωτικά σχήματα, πως έτσι γνώρισες τον πρώην άνδρα σου, για τις ατυχείς εγκυμοσύνες σου σε one night stands, πως η άποψη σου για το σεξ δεν είναι στην βάση συναισθημάτων, απόκρυψε προσεκτικά την άποψή σου "έλα μωρέ, ένα γαμίσι ήταν, τι ψυχή έχει ένα γαμίσι, άλλωστε φίλαράκι είναι".
§ Πρόσεξε μην παρασυρθείς και του πεις πως εξαρτάσαι συναισθηματικά και κυρίως οικονομικά από την μάνα σου - δείξε του πως είσαι μια χειραφετημένη, εργαζόμενη γυναίκα και πως έχοντας ατυχήσει στον γάμο σου, ψάχνεις μια μόνιμη κι εποικοδομητική σχέση.
§ Συμφώνησε με όλα όσα λέει ή πιστεύει.

§ Πες του πως ό,τι του αρέσει, αρέσει και σε σένα. § Δείξε του πως είναι καλός εραστής. Μίλα του για τα "μαγικά του χέρια", ακόμα κι αν δεν χύνεις ή κι αν ποτέ δεν έχυσες, ας όψεται το οιδιπόδειο με την μάνα σου.
§ Άφησέ τον να σου κάνει ακριβά δώρα - κάνε την δύσκολη να τα δεχτείς, κοκκίνισε με αιδώ, ως γνήσια χαμηλοβλεπούσα, άσχετα αν τα ονειρεύεσαι από καιρό αλλά η τσιγγουνιά σου δεν σ’ άφησε να τ’ αγοράσεις μόνη σου.
§ Υποσχέσου του την αιώνια αγάπη. Θα περιμένει. Φυσικά μάταια. Και θα ελπίζει.
§ Σιγά-σιγά, αργά και λελογισμένα, άρχισε να τα ανατρέπεις όλα. Γίνε πάλι αυτό, που πάντα ήσουν - ανερμάτιστη, η προσωποποίηση της αμφιθυμίας.
§ Όλα όσα ξέρεις πως τα θεωρεί σημαντικά, σπεύσε να τα μοιραστείς με άλλους. Άφησέ τον απέξω.
§ Γίνε πάλι εξόχως κοινωνική, αλλά μόνον με τους παλιούς σου φίλους ή και συνοργιαστές. Συνελόντι ειπείν, μ’ εκείνον να μιλάς λίγο, αποσπασματικά, τονίζοντας τα θέλω σου. Πες του μόνον τα απολύτως απαραίτητα και τα τετριμμένα. Αντίθετα, με τους άλλους άφησε την ευγλωττία σου να οργιάσει, λέγοντας, έστω και (ή εξόχως) ανοησίες.
§ Απόφευγε ο,τιδήποτε του αρέσει. Κάνε το επιδεικτικά, σε κοινή θέα. Τόνισε πως ο κύκλος σου είναι όλοι ανέκαθεν εύποροι, αποκρύπτοντας πως ο παππούς σου ήταν πλανόδιος παπλωματάς ή έστω, κάτι παρόμοιο. Και πως ανήκεις στο φρέσκο χρήμα. Όπως και οι περισσότεροι στον κύκλο σου.
§ Απόφευγε όλες εκείνες τις πράξεις ή συμπεριφορές, που είναι ιδιαιτέρως σημαντικές γι’ αυτόν. Ξέρεις εσύ.
§ Πρόσεξε να δώσεις στην συμπεριφορά σου μιαν αρκούντως μελοδραματική δικαιολογία. Χώρια που θα αρέσει και στους φίλους σου και θα σε αποσπάσεις το πολυπόθητο "βρε παιδάκι μου, πού έμπλεξες". Παράλληλα, είναι αρκούντως πιθανόν ή και βέβαιον ότι αυτός θα νιώσει ενοχές που αισθάνεται ότι μπήκε στο περιθώριο. Και σε κάθε περίπτωση, δεν θα τολμήσει ποτέ να διεκδικήσει τίποτα περισσότερο. Μάλλον.

§ Στην συνέχεια, ρίξε τον στον κάδο του Δήμου. Και πρόσεξε να κλείσεις καλά το καπάκι. Πάνω από όλα, μην ξεχνάς πως ενδιαφέρεσαι για τα κοινά και πως έχεις σαφή οικολογική συνείδηση.

Σημείωση: Τα ανωτέρω δεν έχουν (ούτε ποτέ είχαν) ημερομηνία λήξεως. Είναι ανέκαθεν εν ισχύει, προς χρήσιν μιας ορισμένης κατηγορίας γυναικών. Κάτι σαν τις "ανδρόβουλες", που αναφέρει ο Βενιαμίν Σανιδόπουλος στο βιβλίο του. Δεν είναι passe-partout. Τώρα, όποιος αναρρωτάται περί της θέλξεως της αποδομήσεως, ίσως να θελήσει να συλλογιστεί περί την ακαταλόγιστην επιθυμίαν επιβολής, εκδίκησεως ή υποτάξεως. Δεν ανθίσταμαι να υποπτευτώ πως η απάντησις είναι μονοσήμαντος. Δύσκολη η βουλιμία Αλλά περί ορέξεως λόγος ουδείς. Τώρα, όποιος αναγνωρίσει τον εαυτό του εντός ή και εκτός του κάδου του Δήμου, ας σπεύσει σε σεμινάρια αυτογνωσίας. Βέβαια, τα ανωτέρω είναι προϊόν φαντασίας. Οποιοιδήποτε σχέση με πραγματικά γεγονότα ή και καταστάσεις είναι απολύτως συμπτωματική.

Στις επόμενες σελίδες διάβασα τους στίχους τριών τραγουδιών, του Καζαντζίδη νομίζω, άλλωστε του αρέσει πολύ, όσο κι ο Κουπερέν.

Η ΔΙΠΡΟΣΩΠΗ

Σβήσε με κυρά μου

απ' τα τεφτέρια σου

κι άντε ν' ανταμώσεις

ξανά τα ταίρια σου

Δώσε τώρα τη καρδιά σου

σε άλλο πρόσωπο

και μαζί του τώρα παίξε

ρόλο διπρόσωπο

Σβήσε με κυρά μου

απ τα κιτάπια σου

και μοίραζε όπου θέλεις

τώρα τα χάδια σου

Στα όπα όπα σ' είχα

και σε ζηλεύανε

να βρούνε τέτοιον άντρα

κι άλλες γυρεύανε

Η ΑΦΙΛΟΤΙΜΗ

Ήμουνα μοναχοπαίδι ήμουνα μοναχογιός

κι έχω γίνει ψυχοπαίδι κι έχω γίνει παραγιός

Στη δική σου την καρδιά αφιλότιμη

πόσο λάθος με μετράς αφιλότιμη

Ήμουνα ο νοικοκύρης ήμουνα ο σεβνταλής

κι έχω γίνει μουσαφίρης κι έχω γίνει κουρελής

Στη δική σου την καρδιά αφιλότιμη

πόσο λάθος με μετράς αφιλότιμη

Η ζΩΗ ΜΟΥ ΟΛΗ
Η ζωή μου όλη είναι μια ευθύνη

όλα μου τα παίρνει τίποτα δε δίνει

η ζωή μου όλη είναι ένα καμίνι

που ‘χω πέσει μέσα και με σιγοψήνει

Η ζωή μου όλη μια ανοησία

κι η μοναδική μου η περιουσία

η ζωή μου όλη είναι μια θυσία

που σκοπό δεν έχει ούτε σημασία

Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο

που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω

κι όταν γίνει η γόπα κέρασμα στο χάρο

όταν έρθει η ώρα και τόνε τρακάρω

Έκλεισα το σημειωματάριο με βαριά καρδιά, τούτο το απόβραδο των Αγίων Σύλβεστρου και λοιπών, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Έβρασα μια λουΐζα, άναψα κι άλλο τσιγάρο και κάθισα μπροστά στον υπολογιστή. Συνειρμικά μου ήλθε το τραγούδι του Ζαμπέτα,

Θα πάρω σβάρνα μια βραδιά

όλες τις συνοικίες

δε θέλω πολυτέλειες

και πολυκατοικίες
Είχα έναν παλιόφιλο

τα ίχνη του έχω χάσει

σ’ένα στέκι απόμερο

το στέκι του Θανάση
Πού 'σαι Θανάση

Πού 'σαι Θανάση

Ηθελα να σ’αντάμωνα…
Πού 'σαι Θανάση

Πού 'σαι Θανάση

Ηθελα να σ’αντάμωνα

Η γρουσουζιά να σπάσει
Εκεί θα βρω της νιότης μου

τα φίνα τα ωραία

Το Μάνθο το Θεμιστοκλή

και την παλιά παρέα
Δίπλα θα καθήσουμε

σαν πρώτα στο τραπέζι
και μαζί θ’ακούσουμε

γλυκιά πενιά να παίζει.

Ελπίζω να μην χρειαστεί να το τραγουδήσω ποτέ. Είμαι βαρύθυμος τώρα και κοντεύει η αλλαγή του Χρόνου. Προσπαθώ να θυμηθώ πως τόσο ο χρόνος όσο και η μέτρησή του είναι συμβατικά καθορισμένες έννοιες. Αρκούμαι να αναπολήσω τα κα-ρώ του έρωτα και να ελπίζω - άλλωστε, προσφιλής μου φράση "και εν τοις δεινοίς, απερισκέπτως ευέλπιδες εσμέν". Και την επόμενη φορά, δηλαδή αύριο, να ανάψω ένα κερί και για τον Θανάση και για τον προσφάτως μεταστάντα Τ.

Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν

Θα μπορούσα να τόχω γράψει, απλά το αναδημοσιεύω, αξίζει για Νοήμονες Ελληνες, όσοι απόμειναν.

«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν»*

Οι Αμερικανοί, τους συντάκτες του πρώτου συντάγματός τους, το οποίο ψηφίστηκε στην Φιλαδέλφεια το 1787, τους ονομάζουν «πατέρες του έθνους». Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται ο Τζ. Ουάσιγκτον, ο Τ. Τζέφερσον, ο Τζον Άνταμς και ο Γ. Μάντισον, οι οποίοι διετέλεσαν και πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών. Περίοπτη θέση στην ιστορία τους κατέχει και ο Αβραάμ Λίνκολν, ο άνθρωπος που κατήργησε την δουλεία (1863) και δολοφονήθηκε γι’ αυτή του την απόφαση.
Θυμάμαι, πέρυσι, τον Ιανουάριο λίγο πριν ορκιστεί νέος πρόεδρος των Η.Π.Α., ο Ομπάμιας, προηγήθηκαν κάποια πράγματα. Πέραν των σαχλοεπιδείξεων και της παρδαλοειδούς φιέστας που οργανώνουν οι Αμερικανοί σε τέτοιες περιπτώσεις, κατά διαστήματα, ανέβαιναν στο βήμα γνωστοί Αμερικανοί καλλιτέχνες, αστέρες πλανητικής εμβέλειας, και διάβαζαν κάποια κείμενα.

Τα κείμενα αυτά δεν ανήκαν σε μεγάλους συγγραφείς ή λογοτέχνες τους, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά στους «πατέρες του έθνους». Σε τέτοιες εξαιρετικές περιπτώσεις, αλλά και όταν διακυβεύεται κάτι το σημαντικό ή σε περιόδους κρίσεων (πολεμικών, οικονομικών, κοινωνικών) οι Αμερικανοί προστρέχουν σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν, που πολέμησαν για την δημιουργία του έθνους τους. Μ’ αυτό τον τρόπο αναζωπυρώνουν το όποιο αίσθημα εθνικής συνείδησης βιώνει αυτός ο λαός, καλλιεργούν το πνεύμα μεγαλείου και ιστορικής μεγαλοσύνης, το οποίο χρειάζεται ο πάνοπλος Αμερικανός στρατιώτης που πολεμά για την «δημοκρατία και την ελευθερία», μακελεύοντας ανυπεράσπιστους λαούς. Η υπόμνηση, δηλαδή, του «ευκλεούς» παρελθόντος τους και η παραπομπή στα έργα και στα κείμενα κάποιων εξεχουσών μορφών της ιστορίας τους, λειτουργούν όπως η όψη της σημαίας, συμβολικά και σημειολογικά: «Είστε Αμερικανοί, ένα έθνος με ένδοξη ιστορία αγώνων, οι πατέρες σας, με το αίμα τους δημιούργησαν ένα ζηλευτό και σεβαστό έθνος, φερθείτε αναλόγως». (Αιχμή του δόρατος γι’ αυτό το θέμα αποτελεί το Χόλυγουντ. Σ’ όλα τα κινηματογραφικά προϊόντα και υποπροϊόντα τους, προβάλλεται ο Αμερικανός τιποτ- άνθρωπος, ο πατριώτης - ο ανίκητος «Ράμπο» - εξυμνούνται οι λεγόμενες αμερικανικές αξίες. Εδώ και την αποτρόπαιη γενοκτονία εκατομμυρίων γηγενών Ινδιάνων, την μεταμόρφωσαν σε πολιτιστικό κεφάλαιο, εντάσσοντάς την στις ηρωικές περιόδους της ιστορίας τους, όπως εκφράζεται στα γουέστερν ).

Το ίδιο, νομίζω, ισχύει και σε άλλες «πολιτισμένες» χώρες της Δύσης. Ανατρέχουν στο ιστορικό τους μεγαλείο, ανασύρουν πρόσωπα με έκτακτη συνεισφορά στην πατρίδα και αυτό «δια το μηδεμίαν ετοιμοτέραν είναι τοις ανθρώποις διόρθωσιν της των προγεγεννημένων πράξεων επιστήμης», δηλαδή, οι άνθρωποι διορθώνονται, αντλούν διδάγματα, από την εξέταση και την μελέτη των πεπραγμένων υπό των προγόνων. (Πολύβιος).

Αν όμως αυτά είναι αυτονόητα και… ευνόητα για τις δυτικές χώρες, τις οποίες προσπαθούμε, εκ γενετής ως κράτος να τις μιμηθούμε, εδώ συμβαίνει το εξής σχιζοφρενικό: η αναφορά στο ιστορικό παρελθόν, η «παιδεία και γυμνασία» που αυτό προσφέρει, η παράθεση, ακόμη, κειμένων, λόγων, φράσεων (παλαιότερα τα ονομάζαμε πατριωτικά. Νομίζω ο Παλαμάς είπε ότι «ο πατριωτισμός είναι το οξυγόνο των Ελλήνων»), που μας κληροδότησαν εμβληματικές προσωπικότητες της ιστορίας μας, χαρακτηρίζεται, στιγματίζεται ως οπισθοδρόμηση, προγονολατρία ή προγονοπληξία και, στην χειρότερη περίπτωση, εθνικιστική έξαψη.
Τις προάλλες είχαμε εκλογή (επανεκλογή) του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Φαντάζεστε τι θα συνέβαινε, αν πριν από την εκλογή, αναγιγνώσκονταν στο Κοινοβούλιο κείμενα επιφανών προγόνων μας, ηρώων, πατέρων και του δικού μας έθνους; Του Θουκυδίδη ο επιτάφιος «ύμνος στη Δημοκρατία», (το περίφημο «δημοκρατία κέκληται»), του Πλουτάρχου αποσπάσματα από τα αριστουργηματικά «πολιτικά παραγγέλματα», του Μεγάλου Βασιλείου (εκείνο το έξοχο «ο γαρ αληθώς άρχων, ουκ εκ των έξωθεν συμβόλων γνωρίζεται, οίον πορφύρας, χλανίδος και διαδήματος, αλλ’ εκ του έχειν την αρχικήν αρετήν», ο σωστός ηγέτης δεν ξεχωρίζει από τα εξωτερικά μεγαλεία, αλλά από την πολιτική αρετή. 
Στο έργο του «περί αρχής και εξουσίας»). 
Ακόμη τα «απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη το εξαίσιο «είμαστε στο Εμείς», 
ο λόγος του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, τα 1838, στους νέους των Αθηνών (Να ακουγόταν εκείνο το ωραιότατο) «η προκοπή σας… να μη γίνει σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας, αλλά να κοιτάξει το καλό της κοινότητας και μέσα εις το καλόν αυτό βρίσκεται και το δικό σας», 
λόγοι που υπενθυμίζουν την ρήση του Περικλή στους αρχαίους Αθηναίους: «καλώς μεν γαρ φερόμενος ανήρ το καθ’ εαυτόν διαφθειρομένης της πατρίδος ουδέν ήσσον ξυναπόλλυται, κακοτυχών δε εν ευτυχούση πολλώ μάλλον διασώζεται», 
δηλαδή, με απλά λόγια, αν εσύ προοδεύεις και η πατρίδα σου καταστρέφεται και συ θα καταστραφείς, αν εσύ κακοτυχείς και προοδεύει η πατρίδα σου, θα διασωθείς. 

(Αν αυτά τα χρυσά λόγια τα είχαν υπ’ όψιν τους τα παντοειδή «λαμόγια» και λιγούρια της εξουσίας που αφάνισαν τον τόπο με τις κλεψιές τους, θα ήμασταν σε καλύτερη μοίρα).

Είναι βέβαιο ότι, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, οι μισοί τρόφιμοι της Βουλής θα κοκκίνιζαν από ντροπή, και οι άλλοι μισοί, οι «προοδευτικοί», από θυμό και οργή. Τέλος πάντων γράφουμε και κανένα χωρατό, για να αμυνθούμε στην περιρρέουσα σκυβαλοκρατία. (Νομίζω πως κάτι τέτοιο θα είχε υπ’ όψιν του ο Ελύτης, όταν έγραφε στα «δημόσια και ιδιωτικά» τα εξής θαυμάσια. « Να έπαιρνε πότε πότε η συνεδρίαση του Κοινοβουλίου τις προεκτάσεις που παίρνει ένα δάκρυ, όταν διαθλά τις αθλιότητες όλες κι απομένει να λάμπει σαν μονόπετρο»).

Εξαιτίας αυτής της ποινικοποίησης της ιστορίας, κυρίως τα τελευταία χρόνια, από τους τσαρλατάνους της «μεταμοδέρνας» ιστοριογραφίας και λόγω της ανεύθυνης και ανέμπνευστης διδασκαλίας της στο σχολείο, οι περισσότεροι Έλληνες σχηματίζουν την κρίση τους για τα ιστορικά γεγονότα από την τηλεόραση, τις εφημερίδες ή από προχειρογραμμένα, περιοδικά, φυλλάδια και βιβλία. Ισχύει αυτό που έλεγε ο Θουκυδίδης για τους Αθηναίους της παρακμής « (= τα πρόχειρα, τα αναμασημένα, τα στρεβλωμένα) αταλαίπωρος γαρ τοις πολλοίς η ζήτησις της αληθείας και επί τα ετοίμαμάλλον τρέπονται». Αποτέλεσμα; Να μένουμε κατάπληκτοι από κάποια γεγονότα («να πέφτουμε από τα σύννεφα», όπως συνήθως λέει ο κάθε κολοκυθολογών δημοσιολόγος) ή να αντιδρούμε πρωτόγονα εξαιτίας τους, να αποδεχόμαστε τις κοτσάνες του κάθε έμμισθου λακέ της Νέας Τάξης, να επικρατεί η σύγχυση, η έλλειψη ιστορικής και επομένως πολιτικής κρίσης.

Η ιστορική παιδεία απουσιάζει κυρίως από τους πολιτικούς μας – αιτία πολλών κακοδαιμονιών και συμφορών. Όπως έλεγε ο Νικόλαος Δραγούμης, προ 150 περίπου ετών:

«Το περίεργον είναι ότι όχι μόνο αγνοούσι και απεχθάνονται την ιστορίαν οι ημέτεροι πολιτικοί, αλλά τρέφουσι προς αυτήν βαθυτάτην περιφρόνησιν.. Αφ’ ου δε η ιστορική μάθησις είναι αναγκαία εις τους αναλαμβάνοντας να κυβερνήσωσι κράτη μεγάλα, ισχυρά και στερώτατα, πολύ πλέον απαραίτητος είναι, νομίζω, εις τους κυβερνώντας κράτος μικρόν, ασθενές και κλονούμενον». ( Αναμνήσεις, 2, σελ. 316-317).

Υπάρχει ένα «αξίωμα» μια, μάλλον, πολύ διαδεδομένη πλάνη, που λέει «η ιστορία επαναλαμβάνεται». 

Το μόνο που επαναλαμβάνεται σε τούτο τον ταλαίπωρο τόπο, καταθλιπτικά και μονότονα, είναι η πολιτική ανικανότητα.

*Ευτυχής ο άνθρωπος που γνωρίζει ιστορία. - Ευριπίδης -

Νατσιός Δημήτρης, δάσκαλος-Κιλκίς