Ποστάκιον Ταμαλλαβούς-Τασιακόν.

Πέμπτη, 23 Απρίλιος 2009

Ποστάκιον Ταμαλλαβούς-Τασιακόν.

.

Δεν ξέρω πώς αλλά αυτή η θρήσκα η μάνα λειτουργεί κάπως σωτηρίως, ανεξαρτήτως αθεοσεβούμενης πορείας εμών των προκοκομμένων... όπως και η πολυσυζητημένη αποστήθιση...
decide
22 Απρίλιος 2009 9:28 μμ.
--------------------------
'

Νομίζω ότι ''δες ιδέ-ες'' θα 'πρεπε να ονομαζεσαι, σχολιαζεις ριχνοντας ιδεες, οπως το άνωθεν χτεσινο οπου καινοφανως αλλα

πολυ σωστα συνδεει την υποχρεωτική ''πολυσυζητημένη απομνημόνευση''. με τη Θρησκαμάνα . [-άλλα της ! ας ειναι καλα η blogoprincess που μου εδειξε καποτε πως να λινκάρω λέμε-].

Μελέτησα εμβριθώς τα παραπεμπτικά λίνκια, -ούτε βλέφαρο δεν τους εριξα- και κατέληξα στα εξής περισπουδαστικά και άκρως πιστημονιοκούλτουρα, -εσεις ομως ριχτε τους μια ματιά, θα ενθουσιαστητε-.

Η Θρησκαμάνα διαθέτει το εξης ανίκατον χάρισμα. Πιστεύει.Ομοίως η απομνημόνευσις αποτάσσει την κριτική σκέψη προλειαίνοντας την σκολιάν ως προς την πιστην οδηγούσα ατραπόν.

Αμφότεραι εν αγαστή συνέργεια νηπιωδώς μας καθιστουν πιστους και αλλίμονο στο νήπιο το ανίκανο να πιστέψει.

Κατακανόνα μάλιστα, ου μην αλλά γε δη, η Θρησκαμάνα συνιστά ακραιφνήν υπέρμαχο της απομνημονεύσεως εως παπαγαλίας και την επιβαλλει επιμόνως στα νήπια τεκνα της. Πλην όμως ο ''έχων ώττα προσακούειν ακουέτω'' μεγαλώνοντας σ' αυτον τον ψέυτη κόσμο και ντουνιά, θα κλονιστεί ουχί κατα την πιστην αλλα κατα την ευκολοπίστιον διεργασίαν δια της οποίας γινεται κανείς πιστός, και λογικά σκεπτόμενος θα καταλήξει εις την προκομμένην απιστίαν. Και οταν θα συμβει αυτο θα το γνωρίζει ηδη τι πιστις εστι. Και θα την απορρίψει ως συνειδητόν όν και εν γνωσει.

Αυτό μου πρόσφερε η Θρησκομάνα μου και η απομνημόνευση της προπαίδειας.

Αμήν, [dada]